مقایسه اثر بخشی روش تحریک فراجمجمه ای مغز با استفاده از جریان الکتریکی مستقیم و برنامه یکپارچگی حسی حرکتی بر کارکرد های اجرایی (انعطاف پذیری شناختی و بازداری پاسخ) دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص

اهداف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه­ اثربخشی تحریک فراجمجمه­ ای مغز با استفاده از جریان الکتریکی مستقیم  و برنامه یکپارچگی حسی حرکتی بر کارکرد­های اجرایی (انعطاف ­پذیری شناختی و بازداری پاسخ) دانش ­آموزان دارای اختلال یادگیری خاص انجام شد. مواد و روش­ ها: روش پژوهش حاضر، از نوع آزمایشی، با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام دانش آموزان پنجم و ششم ثبت نام شده در مراکز اختلال یادگیری دزفول در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بود. از این  تعداد ۶۰ نفر به روش نمونه­ گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه گواه گمارده شدند (هر گروه ۲۰ نفر). دانش ­آموزان در پیش آزمون و پس آزمون به آزمون دسته بندی کارت­ های ویسکانسین و آزمون استروپ پاسخ دادند. تحریک فراجمجمه­ ای مغز با استفاده از جریان الکتریکی مستقیم به مدت ۱۰ جلسه ۲۰ دقیقه ­ای و برنامه یکپارچگی حسی حرکتی  به مدت ۱۰ جلسه ۴۵ دقیقه­ ای اجرا شد و گروه کنترل هیچ مداخله ­ای را دریافت نکرد. تجزیه و تحلیل داده ­ها با استفاده از آزمون کوواریانس انجام شد. یافته­ ها: نتایج نشان داد که بین نمرات میانگین دو روش تحریک فراجمجمه ­ای مغز و برنامه یکپارچگی حسی حرکتی با گروه گواه از نظر کارکرد­های اجرایی (انعطاف ­پذیری شناختی و بازداری پاسخ) تفاوت معناداری وجود دارد (۰۰۱/۰P<)  هم­چنین نتایج آزمون بونفرونی نشان داد تحریک الکتریکی فراجمجمه ­ای از اثربخشی بیش­تری نسبت به روش یکپارچگی حسی حرکتی برخوردار است. نتیجه­ گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، تاثیر تحریک فراجمجمه­ ای مغز با استفاده از جریان الکتریکی مستقیم بر انعطاف­ پذیری شناختی و بازداری پاسخ بیش­تر از مداخله یکپارچگی حسی حرکتی است. هم­چنین، هر دو روش (تحریک الکتریکی فراجمجمه ­ای مغز و برنامه یکپارچگی حسی حرکتی) می ­توانند توسط متخصصین آموزشی به عنوان یک روش مفید در بهبود کارکردهای اجرایی دانش ­آموزان دارای اختلال یادگیری خاص به کار گرفته شوند.

کلیدواژه ها:

تحریک فراجمجمه ای مغز با استفاده از جریان الکتریکی مستقیم ، یکپارچگی حسی حرکتی ، انعطاف پذیری شناختی ، بازداری پاسخ