اثربخشی آموزش روش تدریس بدیعه گویی بر تفکرانتقادی و مهارت درس انشا دانش آموزان

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش روش تدریس بدیعه گویی بر تفکرانتقادی و مهارت درس انشا دانش آموزان بود. جامعه آماری این پژوهش را تمامی دانش آموزان دختر پایه پنجم ابتدایی شهرستان بافق در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ به تعداد تقریبی ۴۲۵ نفر تشکیل داد که از بین آن ها تعداد ۳۰ نفر به روش نمونه گیری هدفمند به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) جای دهی شدند. پس از انجام پیش آزمون، روش تدریس بدیعه گویی طی ۶ جلسه ۹۰ دقیقه ای (دو بار در هفته) برای گروه آزمایش اجرا شد. همه شرکت کنندکان قبل و پس از آموزش براساس مقیاس گرایش به تفکر انتقادی ریکتس (۲۰۰۳) و چک لیست نمره گذاری انشا وکیل التجار (۱۳۹۵) مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و روش تحلیل کوواریانس چند متغیری و تک متغیری در نرم افزار SPSS-۲۶ تحلیل شدند. نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین دو گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون در همه مولفه های تفکر انتقادی (خلاقیت، بالیدگی و تعهد) و همچنین نمره انشا وجود داشت و آزمودنی های گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل در مرحله پس آزمون از خلاقیت، بالیدگی، تعهد و مهارت های انشا بالاتری در مقایسه با گروه کنترل برخوردار بودند. براساس نتایج پژوهش حاضر، آموزش روش تدریس بدیعه گویی تاثیر مثبتی بر تفکر انتقادی و مهارت درس انشا دانش آموزان دارد و می توان از این شیوه تدریس برای بهبود انشا و تفکر انتقادی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

روش تدریس بدیعه گویی ، تفکر انتقادی ، مهارت درس انشا