تدوین مدل ساختاری فرسودگی شغلی بر اساس تکنو استرس، با توجه به نقش میانجی ویژگی های روان شناختی (تعهدسازمانی و حمایت اجتماعی ادراک شده) بر معلمان در زمان تدریس های مجازی دوران شیوع کووید۱۹

مقدمه: فرسودگی شغلی معلمان ناشی از تکنواسترس یا استرس تکنولوژی در زمان تدریس های مجازی دوران شیوع کووید ۱۹ از جمله آسیب های نوین جامعه جهانی به حساب می آید. هدف از پژوهش حاضر تدوین مدل ساختاری فرسودگی شغلی بر اساس تکنواسترس با نقش واسطه ای ویژگی های روانشناختی تعهد سازمانی و حمایت اجتماعی ادراک شده بود. روش تحقیق: جامعه ی آماری شامل معلمان مقطع ابتدایی شهرستان فریدونشهر بودند که در دوران شیوع کرونا به صورت آنلاین تدریس داشتند؛ که از بین آن ها ۸۴ نفر با شیوه ی نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه ی استاندارد فرسودگی شغلی مسلش(۱۹۸۱)، پرسشنامه ی تکنواسترس طرفدار و همکاران (۲۰۰۸)، پرسشنامه ی حمایت اجتماعی ادراک شده زمن و همکاران (۱۹۹۸) و پرسشنامه ی تعهد سازمانی آلن و مایر(۱۹۹۰) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارهای ۲۳AMOS و ۲۳SPSS بهره گرفته شد. یافته ها: نتایج نشان داد که تکنواسترس به طور مستقیم نقش معنادار در پیش بینی فرسودگی شغلی دارد، ولیکن تکنواسترس سهم معناداری در پیش بینی فرسودگی شغلی با میانجی گری حمایت اجتماعی ادراک شده و تعهد سازمانی ندارد. همچنین نتایج نشان داد که جنسیت افراد، سابقه تدریس افراد بر فرسودگی شغلی آن ها به طور معنی دار تاثیر ندارد. از سوی دیگر، مشخص گردید که تفاوت معناداری بین میانگین فرسودگی شغلی در افراد با سنین مختلف وجود داشته است. بنابراین سن افراد بر فرسودگی شغلی آن ها به طور معنی دار تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

فرسودگی شغلی ، تکنواسترس ، تعهدسازمانی ، حمایت اجتماعی ادراک شده ، کووید ۱۹