عدالت توزیعی در اسلام با رویکرد دستمزد در اسلام

عدالت توزیعی مفهومی فلسفی دارد که به تقسیم منصفانه منابع درمیان اعضای جامعه مربوط است. بهترین راه عدالت توزیعی،مالیات است. عدالت توزیعی مشتمل بر اشخاص متعدد است. اسلام به عنوان دینی جامع، راهبردها و ابزارهای اجباری وداوطلبانهتوزیعی متعددی همچون زکات، زکات فطره، انفاق واجبی بر بستگان فقیر، منیحه و.... را جهت جلوگیری ازتمرکز ثروت دردستعده ای مخصوص و تضمین تامین نیازهای اولیه و تامین حداقل معاش برای گذراندن زندگی تمامی شهروندان شرح می دهد.این مقاله درصدد پاسخ به این پرسش ها است که اقتصاد چگونه می تواند توزیع عادلانه درآمد و دستمزد در اسلام بهره مندباشد. درنظریه توزیع، پنج معیار توزیعی نقش آفرین هستند که عبارتند از؛ کاهش نابرابری درآمد، نیازهای واقعی ضروری،کارمباشری، نیازهای واقعی متوسط شخصی (در حد کفاف و شان) ونیازهای واقعی متوسط دیگران، معیارهای اختصاصیهستند.. واما رویکرد دستمزد در اسلام دستمزدو اجرت، همان نقطه اصلی و محوری در رابطه کارگرو کارفرما است. دستمزدهمان مقدارمالی که مورد توافق دوطرف قرار گرفته، کارفرما درازای انجام دادن کاری به کارگر، پرداخت خواهد کرد. پرداختدستمزد عادلانه ورفع تبعیض درسازمان ها همواره جوامع را درطبقات مختلف آن متاثر کرده و مسائل کلان اقتصاد جامعه ازجمله تولید و توزیع درآمد را تحت شعاع خود درآورده است. در این مقاله با تحلیل الگوهای دستمزدی اسلامی و با استفاده ازباز خوانی مفهوم عادلانه در کشور، به دنبال الگویی ازدستمزد با شکل اسلامی – ایرانی هستیم که اولا منجر به کارکرد متوازناقتصادی از طریق تاثیر گذاری برمتغیرهای کلیدی اقتصادی و زندگی کارکنان شود؛ و ثانیا سازگاری بالایی در تطبیق با معیارهایعدالت در توزیع پرداخت در سازمان ها با ماهیت اقتصادی اسلامی – ایرانی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

عدالت توزیعی ، فقرزدایی ، کاهش نابرابری ، دستمزد ، الگوی اسلامی – ایرانی