تاثیر توانمندسازی روانشناختی بر عملکرد سازمانی کارکنان ناجا، نقش میانجیگری تنش شغلی، رضایت شغلی و تعهد سازمانی

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیرتوانمندسازی روانشناختی بر عملکرد سازمانی در سازمان با توجه به نقش میانجیگری متغیرهای رضایت شغلی، تعهد سازمانی و تنش شغلی انجام گرفته است. تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت و روش توصیفی- پیمایشی از نوع همبستگی است. به منظور تست و بررسی فرضیه های تحقیق کارکنان نیروی انتظامی استان کرمانشاه به عنوان جامعه آماری انتخاب گردید، سپس تعداد نمونه آماری از بین آنها تعیین شد. ابزار سنجش متغیرهای تحقیق پرسشنامه استاندارد می باشد که روایی و پایایی آن مورد تایید قرار گرفته است. به منظور تست فرضیه های تحقیق نیز از نرم افزار لیزرل و مدل تحلیل مسیر استفاده گردید. نتایج تحلیل مسیر نشان داد؛ توانمندسازی روانشناختی اثر مثبت معنیداری بر روی رضایت شغلی، تعهد سازمانی و عملکرد سازمانی و اثر منفی معنیداری بر تنش شغلی دارد. همچنین رضایت شغلی بر تعهد سازمانی و عملکرد سازمانی اثر مثبت و بر تنش شغلی اثر منفی؛ تعهد سازمانی اثر مثبت معنیداری بر عملکرد سازمانی و اثر منفی معنیداری با تنش شغلی دارد. در نهایت اثر منفی تنش شغلی بر عملکرد سازمانی نیز مورد تایید قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که توانمندسازی کارکنان می تواند نقش مهمی بر دیگر متغیرهای منابع انسانی داشته باشد و توجه به آن باعث توسعه عملکرد و بهبود شرایط کاری کارکنان و سازمان می شود.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی روانشناختی ، عملکرد سازمانی ، تنش شغلی ، رضایت شغلی ، تعهد سازمانی