تاثیر زوج درمانی شناختی-رفتاری بر دلبستگی زوج های متقاضی طلاق در شهر سراب

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تاثیر زوج درمانی شناختی-رفتاری بر دلبستگی زوج های متقاضی طلاق بود. این پژوهش از نوع شبه آزمایشی و با طرح پیش آزمون- پس آزمون با یک گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری تحقیق کلیه زوجین متقاضی طلاق شهر سراب در سال ۱۴۰۲ به تعداد ۱۵۰۰ زوج که از بین آنان ۱۴ زوج پس از کسب معیاهای ورود به مطالعه و به روش نمونه گیری در دسترس در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه دلبستگی کولینز و رید (۱۹۹۰) استفاده شد. گروه آزمایش طی ۸ جلسه ۶۰ تا ۹۰ دقیقه ای زوج درمانی شناختی-رفتاری دریافت کردند. داده ها از طریق تحلیل کواریانس چندمتغیره تحلیل شد. نتایج نشان داد زوج درمانی شناختی-رفتاری بر افزایش سبک دلبستگی ایمن و کاهش سبک دلبستگی دوسوگرا/اضطرابی و اجتنابی زوجین متقاضی طلاق موثر بوده است (۰۵/۰>P). به طور کلی پژوهش حاضر دارای دستاورهای نظری و کاربردی بود. به لحاظ نظری مشخص شد که زوج درمانی شناختی-رفتاری یک رویکرد موفق در حل مشکلات زوجین در آستانه طلاق است و از این رو نتایج پژوهش حاضر نه تنها ساختار نظری این درمان را توسعه داد بلکه تحقیقات پیشین در مورد دلبستگی زوجین در آستانه طلاق را نیز غنی تر کرد. همچنین نتایج پژوهش حاضر دارای تلویحات کاربردی در زمینه بکارگیری این درمان برای زوجین در آستانه طلاق است.

کلیدواژه ها:

طلاق ، دلبستگی ، زوج درمانی شناختی-رفتاری ، زوج های متقاضی طلاق