نقش محیطهای آموزشی دوستدار کودک و عناصرآن بر رشد شخصیتی و اجتماعی فراگیران مقطع ابتدایی

محیط آموزشی دوستدار کودک، یک محیط فیزیکی و اجتماعی است که شرایط مناسبی را برای یادگیری، رشد و توسعه دانش آموزان پایهابتدایی فراهم میکند. این محیط شامل عوامل مهمی نظیر: سازماندهی مناسب، مواد آموزشی بکارگیری شده، روابط اجتماعی مثبت،فعالیتهای بازیهای آموزشی، و توجه به نیازهای شخصیتی هر کودک میباشد. با توجه به تحقیقات علمی، محیط آموزشی دوستدارکودک میتواند تاثیر قابل ملاحظه ای بر توسعه ی دانش آموزان پایه ابتدایی داشته باشد. این محیط، بر توسعه شناختی فراگیران تاثیرمثبتی دارد. با فراهم کردن فضای آموزشی مناسب و استفاده از مواد آموزشی جذاب و مناسب، فراگیران قادر خواهند بود تجربیات جدید رابه دست بیاورند و مهارتهای تفکری و مسلط به مفاهیم را پیشرفت بخشند. در این پژوهش کیفی با بهره گیری از منابع و مطالب مستندموجود و روش کتابخانه ای برای تحقق هدف پژوهش تلاش شده است. نتایج حاصل نشان میدهد که محیط آموزشی دوستدار کودک بهطور کلی میتواند تاثیرات قابل توجهی روی رشد شخصیتی و اجتماعی کودکان داشته باشد. با انتقال ارزشها، احترام به حقوق دیگران،پذیرش تفاوتها و تشویق به خلاقیت ، این محیط میتواند به رشد و توسعه شخصیتی سالم فراگیران کمک کند.

کلیدواژه ها:

فراگیران ، محیط آموزشی ، دوستدار کودک ، توسعه شناختی ، رشد کودکان