معنای زندگی در مثنوی معنوی

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 93

فایل این مقاله در 23 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

MEACONF02_214

تاریخ نمایه سازی: 16 مهر 1402

چکیده مقاله:

یکی از پرسش های مهمی که همواره برای انسان مظرح بوده و هست ، فلسفه افرینش است که یک پرسش ریشه دار و اساسی است و بشر همواره می خواسته بداند برای چه افریده شده است و هدف از زندگی او چیست ؟ »فلسفه حیات« یا »هدف زندگی « از مسایل مهم انسان شناسی به شمار می رود و یکی از اساسی ترین موضوعات زندگی و معنای زندگی انسان است . پرداختن به معنای زندگی مفهوم اصلی زندگی انسان است ، چرا که زندگی انسان بدون معنا، استمراری نخواهد داشت . امروزه با ظهور مدرنیته و تغییرات در نگرش انسان نسبت به جهان، انسان معاصربه تدریج با بحران معنا” روبرو شده است و وارد یک زندگی کلیشه ای شده که هدف آن چیزی جزء مصرف گرایی بیشتر نیست . در آئین توحیدی اسلام، و بزرگان عرفانی آن همچون مولانا جلال الدین محمد بلخی هدف غایی زندگی انسان را درآخرت گرایی و خدایی شدن و نیل به مظهریت اسماء و صفات الهی که قرب انسان به خداوند را فراهم می سازد، می داند. و این هدف تمام آن چیزی است که معنای زندگی یک انسان را از دیدگاه اسلام تشکیل می دهد.

نویسندگان

علی جعفرزاده

دبیری دانشگاه محقق اردبیلی

هادی قاسم زاده احمدآباد

کارشناسی ارشد علوم اجتماعی دانشگاه مازندران

راهب محمدی

کارشناسی ارشد ادیان و عرفان دانشگاه سمنان