بررسی راهکارهای معماری پایدار درگذر از معماری سنتی به معماری مدرن

انسان همواره در طول تاریخ سعی می نماید به منظور ایجاد سر پناهی امن برای سکونت ،ان را با محیط پیرامون خود هماهنگ سازد تا بتواند شرایط مناسبی برای ادامه حیات خویش ایجاد کند و در حقیقت شرایط جغرافیایی،اقلیمی نیز در شکل گیری این فضای زیستی،دخالت مستقیمی دارد.در ایران به علت برخورداری از چهار اقلیم متفاوت گرم ومرطوب ،گرم وخشک،معتدل و مرطوب وسرد،معماری ها متفاوتی ( به ویژه در طراحی مساکن بومی)هماهنگبا اقلیم به وجود امده، که در چنین فضای ساخته شده ای با به کار گیری مصالح بوم اورد که کمترین تاثیر نا مطلوب بر محیط را دارند وهمچنین سازه هایی در آنها تعبیه شده که از انرژی های طبیعی برای تامین سرمایش و گرمایش مورد نیاز جهت رسیدن به آسایش مطلوب برای زندگی قرار گرفته و در مصرف بی رویه انرژی فسیلی نیز صرفه جویی شده است و با استفاده از مصالح محلی،راهکار های سنتی موجب پایداری محیط زیست و افزایش دوام بنا هاگردیده اند. اما با ورود معماری مدرن به ایران ،تمام آنچه در قدیم محیط زندگی را در کنار باد ،آفتاب و باران،به فضایی مطلوب برای زندگی تبدیل می کرد فراموش شد وهر روز بیشتر، به سیستم های مکانیکی تهویه وابسته شد.بی شک سبک زندگی و مقدورات معماری در سکونتگاه های انسانی تغییر یافته اند بنابراین روشن است که راهکارهای سنتی نیز متناسب با این تغییرات باید دگرگون شود. بنابراین باید راه حل های سنتی در معماری محلی را ارزیابی کرد آنگاه این روش ها را پذیرفت و برای تطبیق با ملزومات مدرن و پیشرفته آن ها را اصلاح نمود. بهمین دلیل به بررسی نمونه ای از معماری خانه های اصفهان و تاثیر اقلیم بر معماری منطقه میپردازیم و سپس با توجه به عناصر سازه ای به کار برده شده در خانه نمونه مورد نظر به ارائه راهکار های جدید (بادگیر مدرن)با استفاده از تکنولوژی نوین جهت رسیدن به معماری پایدار مینمائیم.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، معماری اصفهان ، معماری سنتی ، معماری مدرن ، باد گیر