اثر نانوذرات تیتانیوم و سطوح مختلف آبیاری بر میزان پرولین ، کربوهیدراتهای محلول ومالون دی آلدهید در گیاه به لیمو

این مطالعه به منظور بررسی اثر تنش خشکی و محلول پاشی نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم بر مقدار پرولین و برخی ترکیبات بیوشیمیایی به لیمو (Lippa citriodora) در دانشکده کشاورزی مشگین شهر انجام گردید. محلول پاشی نانو ذارات دی اکسید تیتانیوم یک بار در هر پنج روز و در طول دوره یک ماهه در قالب طرح فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی در سه تکرار و به صورت گلدانی در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ اجرا گردید .تیمار های آزمایشی شامل غلظت های مختلف نانو ذرات دی کسید تیتانیوم در چهار سطح صفر،۱۰۰،۲۰۰، ۴۰۰ میلی گرم در لیتر و تنش آبیاری در سه سطح ۲۵، ۵۰ و ۱۰۰ درصد رطوبت در حد ظرفیت مزرعه بودند . نتایج نشان داد که اثر تیمار تنش خشکی و تیمار نانوتیتانیوم و همچنین اثر متقابل آنها بر میزان پرولین در سطح احتمال یک درصد معنی دار گردید، اما اثر دوجانبه خشکی در نانو تیتانیوم بر میزان قند محلول در سطح احتمال ۵ درصد معنی دار و بر صفت مالون دی آلدهید غیر معنی دار ظاهر گردید به طوری که بیشترین قند محلول و پرولین در شرایط تنش خشکی شدید (۲۵% ظرفیت زراعی ) که با افزایش نانواکسید تیتانیوم (۲۰۰ میلی گرم بر لیتر) روند مطلوبی داشت و بیشترین مقدار مالون دی آلدهید در تنش خشکی شدید در سطح احتمال یک درصد بدست آمد، بر اساس نتایج بدست آمده در ادامه روند تنش خشکی نانواکسید تیتانیوم موثر عمل کرده و موجب شده در شرایط تنش با افزایش قندمحلول و پرولین تا حدودی از اثرات مخرب تنش بکاهد .

کلیدواژه ها:

تنش خشکی ، به لیمو ، قند محلول ، پرولین ، MDA ، NPs ۲TiO