تاثیر فعالیت های لرزهای در ناپایداری شیروانی های سنگی در منطقه آوج

منطقه آوج از نظر تکتونیکی یک منطقه پویا با گسل های فعال مانند آوج و حسن آباد می باشد. نمونه فعالیت اینگسلها زمین لرزه های سال های ۱۳۸۰ آوج و ۱۳۴۱ بوئین زهرا میتوان ذکر کرد. در اثر زلزله سال ۱۳۸۰منطقه آوج – چنگوره باعث ایجاد ریزش های سنگی و لغزش های خاکی در شیروانی های سنگی و خاکی ناحیهمورد مطالعه گردید. هم اکنون نیز در ترانشه های کنار جاده در مسیر آوج - آبگرم در تناوب ماسه سنگ، شیل،مارن ها و تراس های آبرفتی پتانسیل لغزش وجود دارد. در این منطقه تنوع لیتولوژی واحدها، رخداد زلزله ها،تراکم ناپیوستگی ها و شیب توپوگرافی نقش مهمی را در ناپایداری های سنگی و خاکی ایفا می کند. منطقه آوج در مرز بین زون سنندج- سیرجان و زون ایران مرکزی میباشد که گسل عمیق و معکوس زاگرسمرز بین این دو زون زمین شناسی در این بخش از ایران می باشد. در این پژوهش پارامترهای میرایی زمین لرزهگسل های موجود در این منطقه محاسبه شده، که گسل های آوج و حسن آباد به ترتیب با بزرگای لرزهای ۶/۹ وبیشینه شتاب افقی ۰/۵۸۳gو بزرگای لرزهای ۸۷/. ۰ و بیشینه شتاب افقی ۰/۵۸gبیشترین تاثیر را درناپایداری شیروانی های منطقه خواهند داشت. همچنین تاثیر بیشینه شتاب افقی موثر در منطقه بر روی پایداریشیروانی های سنگی مورد بررسی قرار گرفت و آستانه لغزش برای شیروانی های سنگی مورد مطالعه شده تعیینگردید که با توجه به نتایج بدست آمده نشان دهنده ناپایداری اکثر شیروانی ها است

کلیدواژه ها:

فعالیت های لرزه ای ، ناپایداری شیروانی سنگی ، منطقه آوج