اثر محافظتی کاتچین بر روی باروری موش های نر دیابتی شده با استرپتوزوتوسین
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 92
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JBUMS-25-1_025
تاریخ نمایه سازی: 18 مهر 1402
چکیده مقاله:
سابقه و هدف: دیابت بسیاری از سیستم های فیزیولوژیک بدن را تحت تاثیر قرار داده و می تواند باعث اختلال در باروری گردد. از آنجائیکه کاتچین به عنوان یک آنتی اکسیدانت قوی می تواند باعث بهبود پارامترهای اسپرمی و افزایش باروری گردد، لذا این مطالعه به منظور بررسی اثر کاتچین بر روی استرس اکسیداتیو، پارامترهای اسپرمی و توان باروری آزمایشگاهی (In-Vitro Fertilization= IVF) موش های دیابتی طراحی گردید.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، ۴۸ موش نر بالغ نژاد NMRIبه ۶ گروه ۸ تایی شامل شاهد خوراکی، شاهد تزریقی، دیابتی، دیابتی به همراه دوز پایین کاتچین (۲۵ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن)، دیابتی به همراه دوز متوسط کاتچین (۵۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) و دیابتی به همراه دوز بالای کاتچین (۱۰۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) تقسیم شدند. دیابت با تزریق داخل صفاقی استرپتوزوتوسین (۵۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) القا گردید و بعد از اتمام دوره تیمار ۳۰ روزه، پارامترهای اسپرمی، میزان هورمون تستوسترون، میزان کاتالاز، ظرفیت آکسیدانتی تام، مالون دی آلدئید و IVF مورد ارزیابی قرار گرفتند.
یافته ها: در موش های گروه دیابتی، تعداد اسپرم ها (۱/۲۴±۲۸/۶۳) و درصد تحرک اسپرم ها (۱/۴۶±۵۳/۴۷) و اسپرم های زنده (۱/۳۴±۵۵/۹۶) و همچنین زیگوت (۱/۵۶±۵۷/۶۸)، جنین های دو سلولی (۳/۹۲±۶۲/۹۳)، بلاستوسیست ها (۱/۴۹±۴۱/۶۹) و جنین های هچ شده (۲/۹۸±۳۴/۵۱) به طور معنی داری در مقایسه با گروه شاهد کاهش معنی داری یافته بودند (۰/۰۵p<). در گروه دیابتی، درصد اسپرم های نابالغ (۰/۳۰±۱۳/۴۱) و واجد DNA آسیب دیده (۰/۴۲±۸/۳۵) افزایش یافته بود. تجویز کاتچین باعث بهبود پارامترهای اسپرمی، میزان لقاح و رشد جنین گردید.
نتیجه گیری: با توجه به اثرات مخرب دیابت بر روی باروری، کاتچین به دلیل داشتن قابلیت آنتی اکسیدانت و مهار رادیکال های آزاد میتواند باعث افزایش لقاح و باروری شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
رامین کرامتی
۱.Department of Basic Sciences, Faculty of Veterinary Medicine, Urmia University, Urmia, I.R.Iran.
غلامرضا نجفی
۱.Department of Basic Sciences, Faculty of Veterinary Medicine, Urmia University, Urmia, I.R.Iran.
رضا صیرفی
۲.Department of Basic Sciences, Faculty of Veterinary Medicine, Amol University of Special Modern Technologies, Amol, I.R.Iran.
علی شالیزار جلالی
۱.Department of Basic Sciences, Faculty of Veterinary Medicine, Urmia University, Urmia, I.R.Iran.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :