اثر بخشی عشق درمانی بر احساسات مثبت نسبت به همسر و تمایل جنسی مادران دارای کودک کم توان ذهنی

وقتی فرزندی با نیازهای خاص متولد می شود و یا در زمان کودکی وی مشخص می شود که از نظر سلامت مسئله ای جدی دارد عدم اطمینان به درگیری با خدمات پزشکی آموزش و سطح بالاتری از نیازهای مراقبتی دست به دست یکدیگر داده و بر ازدواج تاثیر می گذارد صرف نظر کردن از شغل برنامه های اجتماعی، سرگرمی ها و تفریحات وقتی که غالب اوقات صرف نوزاد یا کودکان ناتوان می گردد احتمال فرصت برای پرداختن به همسر کم و کمتر می گردد و در نتیجه مشکلاتی در روابط زن و شوهر بروز می کند و این رابطه به سردی می گراید. مقاله حاضر با هدف اثر بخشی عشق درمانی بر احساسات مثبت نسبت به همسر و تمایل جنسی مادران دارای کودک کم توان ذهنی شهرستان اهر می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه مادران دارای کودک کم توان ذهنی شهر اهر تشکیل داد. نمونه ها به صورت در دسترس به تعداد ۳۰ نفر و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) تقسیم شدند. روش تحقیق به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ نحوه گردآوری داده ها نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل می باشد. گروه آزمایش طی هشت جلسه آموزش گروهی، هفته ای دو جلسه به مدت یک ساعت تحت آموزش پروتکل عشق درمانی قرار گرفتند اما مداخله برای گروه کنترل اجرا نگردید. سپس از هر دو گروه به وسیله پرسشنامه احساسات مثبت نسبت به همسر و پرسشنامه تماسل جنسی پس آزمون به عمل آمد. برای تحلیل اطلاعات از روش های آماری توصیفی شامل(میانگین، انحراف معیار) و استفاده از پیش آزمون از تحلیل کواریانس برای تحلیل فرضیه ها استفاده شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد عشق درمانی بر احساسات مثبت نسبت به همسر و تمایل جنسی مادران دارای کودک کم توان ذهنی تاثیر بسزایی دارد و باعث افزایش تمایل جنسی و احساسات مثبت نسبت به همسر در مادران با کودک عقب مانده ذهنی می شود

کلیدواژه ها:

عشق درمانی ، احساسات مثبت نسبت به همسر ، و تمایل جنسی مادران ، کودک کم توان ذهنی