نقش میانجی مکانیسم کامیابی در کار در تاثیرگذاری ویژگی های شخصیتی مثبت بر خود رهبری با تاکید بر نقش تعدیل گر شخصیت فعال

هدف این پژوهش، نقش میانجی کامیابی در کار در تاثیرگذاری ویژگی های شخصیتی بر خود رهبری با تاکید بر نقش تعدیل گر شخصیت فعال می باشد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش، توصیفی همبستگی است که با یک پیمایش انجام شد. جامعه آماری (۳۰۰نفر) کارکنان کارخانه سپاهان باطری بوده که با روش تصادفی ساده و از طریق فرمول کوکران (۱۶۹نفر) انتخاب شدند. ابزار گردآوری دادهها، پرسش نامه های Snyder et al, (۱۹۹۶) و (۱۹۸۵) Scheier and Carver که شامل ویژگی های شخصیتی مثبت، پرسش نامه Prussia et al (۱۹۸۸) در خود رهبری، پرسش نامه Porath et al (۲۰۱۲) در کامیابی در کار و همچنین پرسش نامه Janssen et al (۲۰۱۷) در شخصیت فعال، استفاده شد. روایی و پایایی پرسش نامه ها حاکی از آن بود که ابزارهای اندازهگیری از روایی (همگرا و واگرا) و پایایی (بار عاملی، ضریب پایایی مرکب، ضریب آلفای کرونباخ)،خوبی برخوردار هستند. نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها توسط نرمافزار SMART-PLS و با استفاده از آماره آزمون t و ضرایب مسیر (β)، نشان دهنده تاثیر ویژگی های شخصیتی مثبت بر کامیابی در کار و خودرهبری، کامیابی در کار بر خود رهبری تاثیر معنی دار دارد، در نهایت نقش میانجیگری کامیابی در کار و همچنین نقش تعدیل گری شخصیت فعال تایید شد. بر همین اساس مدیران کارخانه باید بتواند به منظور افزایش خود رهبری به ویژگی های شخصیتی مثبت کارکنان توجه کنند. بدین منظور نیز می توانند از کامیابی در کار به عنوان نقش میانجی در جهت این افزایش بهره جویند. هرچند باید مواظب کاهش سطح شخصیت فعال می تواند منجر به کاهش این نوع رابطه باشد.

کلیدواژه ها:

مکانیسم کامیابی در کار ، ویژگی های شخصیتی مثبت ، خود رهبری ، شخصیت فعال