اثربخشی زندگی درمانی بر اشتیاق به زندگی در مادران دارای فرزند بیش فعال

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی زندگی درمانی بر اشتیاق به زندگی در مادران دارای فرزند بیش فعال انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه مادران دارای فرزند بیش فعال (دوره ابتدایی) در مدارس غیردولتی شهر ساری بود و ۳۰ مادر به عنوان نمونه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند. گروه آزمایش تحت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای برنامه زندگی درمانی قرار گرفت و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. قبل و بعد آموزش هر دو گروه به سوالات اشتیاق به زندگی (حسن زاده، ۱۳۹۴) پاسخ دادند. داده ها توسط آزمون تحلیل کواریانس در نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۶ تحلیل شدند. یافته ها نشان داد؛ زندگی درمانی برافزایش اشتیاق به زندگی در مادران دارای فرزند بیش فعال اثربخش است. با توجه به نتیجه حاصل از پژوهش، به نظر می رسد زندگی درمانی می تواند در افزایش سلامت روان و امیدواری مادران دارای فرزند بیش فعال موثر واقع شود.

کلیدواژه ها:

زندگی درمانی ، اشتیاق به زندگی ، بیش فعال.