فراوانی پریودنتیت مزمن در بیماران مبتلا به سرطان معده، مری و کلورکتال

سابقه و هدف: اختلالات سیستمیک مانند دیابت یا بیماری قلبی عروقی با بیماری پریودنتال ارتباط دارند. در مطالعات متعدد، ارتباط بین بیماری پریودنتیت و سرطان های دستگاه گوارش گزارش شده است. با توجه به اهمیت این موضوع، هدف از مطالعه حاضر بررسی میزان شیوع اشکال مختلف پریودنتیت مزمن در بیماران مبتلا به سرطان های معده، مری و کلورکتال مراجعه کننده به بیمارستان امام ساری در سال ۹۷- ۱۳۹۶ بود. مواد و روش ها: در مطالعه مقطعی حاضر، معاینه بالینی ۱۰۰ بیمار با بررسی ازدست رفتن چسبندگی بالینی (CAL)، خونریزی حین پروبینگ و از دست رفتن دندان ها آغاز شد. پس از ثبت عمق پروبینگ و میزان تحلیل لثه، CAL محاسبه شد و براساس طبقه بندی بیماری های پریودنتال، پریودنتیت مزمن به انواع خفیف، متوسط و شدید تقسیم شد. برای آنالیز داده ها از تست های Chi-Square و ANOVA استفاده شد. یافته ها: ۱۰۰ بیمار بررسی شدند. در ۲۳ بیمار مبتلا به سرطان معده، ۸/۷درصد پریودنتیت خفیف، ۲۶/۱ درصد پریودنتیت متوسط و ۲۶/۱ درصد پریودنتیت شدید مشاهده شد. از ۱۰ بیمار مبتلا به سرطان مری، ۴۰ درصد سالم، ۴۰ درصد پریودنتیت متوسط و ۲۰ درصد پریودنتیت شدید داشتند. از ۶۷ بیمار مبتلا به سرطان کلورکتال،۷/۵ درصد پریودنتیت خفیف، ۴۶/۳ درصد پریودنتیت متوسط و ۱/۵درصد پریودنتیت شدید داشتند. استنتاج: در بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن متوسط- پیشرفته، به دلیل از دست دادن ساپورت پریودنتالی دندان ها که منجر به لقی آن ها می گردد، شانس از دست رفتن دندان ها افزایش می یابد که طبیعتا روند غذا خوردن بیمار مختل و زمینه برای بروز مشکلات گوارشی فراهم می گردد.

کلیدواژه ها:

chronic periodontitis ، esophagus cancer ، gastric cancer ، colorectal cancer ، bleeding on probing ، clinical attachment loss ، پریودنتیت مزمن ، سرطان مری ، سرطان کلورکتال ، خونریزی حین پروب کردن ، از بین رفتن چسبندگی بالینی