ارزش بیومارکرهای معده ای در شناسایی ضایعات پیش سرطانی در بیماران دیس پپسی

سابقه و هدف: در مناطق با ریسک بالای کانسر معده، شناسایی ضایعات پیش سرطانی در شناخت زودرس آن اهمیت خاصی دارد. در این مطالعه ما به ارزیابی روش غیرتهاجمی بیومارکرهای معده ای برای شناخت ضایعات پیش سرطانی پرداخته ایم. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، بیماران با علایم دیس پپسی مزمن که به کلینک گوارش مرکز دانشگاهی شهرستان ساری در سال ۹۶ مراجعه کردند، وکاندید اندوسکوپی معده بوده اند، وارد مطالعه شدند. بعد از ارزیابی های اندوسکوپیک و پاتولوژی، بیماران در سه گروه افراد نرمال، بیماران با گاستریت مزمن فعال و متاپلازی روده ای تقسیم شدند. سپس نمونه سرمی آن ها از نظر بیومارکرهای PG۱,PG۲, PG۱/PG۲ Ratio, Gastrin-G۱۷ و سرولوژی هلیکوباکترپیلوری مورد ارزیابی قرار گرفت. داده های حاصل توسط نرم افزار SPSS نسخه ۲۱ آنالیز شد. یافته ها: از ۶۳ بیمار وارد شده به مطالعه، تعداد ۱۹ نفر با یافته های اندوسکوپی و پاتولوژی نرمال، ۲۵ بیمار با گاستریت مزمن فعال و ۱۹ بیمار با متاپلازی روده ای بودند. سطح سرمی PG۱ و PG۲ در بیماران با گاستریت مزمن فعال و متاپلازی روده ای بالاتر از بیماران نرمال بود (۰۵/۰p<) و شیوع بالاتری از عفونت هلیکوباکتر پیلوری در بیماران با گاستریت مزمن فعال و متاپلازی روده ای در مقایسه با بیماران نرمال دیده شد (۷۵ درصد در برابر ۲۱ درصد). استنتاج: اندازه گیری بیومارکرهای PG۱ وPG۲  و آنتی بادی ضد هلیکوباکتر پیلوری در بیماران دیس پپسی می تواند در شناسایی ضایعات پیش سرطانی معده کمک کننده باشد.

کلیدواژه ها:

chronic gastritis ، intestinal metaplasia ، gastric biomarkers ، Helicobacter pylori ، گاستریت مزمن ، متاپلازی روده ای ، بیومارکرهای معده ای ، هلیکوباکتر پیلوری