اثربخشی گروه درمانی با رویکرد شناختی - رفتاری بر وسواس فکری عملی ناشی از بحران کووید ۱۹

هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی گروه درمانی با رویکرد شناختی - رفتاری بر وسواس فکری - عملی ناشی از بحران کووید ۱۹ در جمعیت عمومی شهر تهران بود. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و در قالب یک پژوهش نیمه آزمایشی با گروه گواه و در چهارچوب یک طرح پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه آزمایشی و گواه اجرا شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه جمعیت شهر تهران در پاییز سال ۱۴۰۰ بود. حجم نمونه نیز شامل ۳۲ نفر بود که در مرحله اول به علت شیوع ویروس کووید ۱۹ به روش نمونه گیری در دسترس و سپس به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی در دو گروه ۱۶ نفری آزمایش و گواه جای گذاری شدند و به پرسشنامه وسواس فکری- عملی(MOCI) پاسخ دادند. مداخله گروه درمانی با رویکرد شناختی – رفتاری نیز به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای در گروه آزمایش انجام گردید. داده های پژوهش با آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیری (آنکوا) و با استفاده از نرم افزار spss-۲۶ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که گروه درمانی با رویکرد شناختی - رفتاری در سطح (۰۱/۰> P، ۰۳۳/۱۷F=) بر وسواس فکری عملی ناشی از بحران کووید ۱۹ در مرحله پس آزمون اثر معناداری داشته است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که از این روش درمانی می توان در کاهش بحران های روانشناختی ناشی از بحران کووید ۱۹ استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

وسواس فکری عملی ، درمان شناختی – رفتاری ، کووید ۱۹