اثر محلول پاشی ترکیبات زیستی آمینوسورن و کیتوپلاس بر برخی ویژگی های هلو رقم آلبرتا

کارایی پایین تغذیه خاکی و کاهش میزان عملکرد درختان هلو در استان خراسان رضوی نسبت به متوسط عملکرد کشور در سالیان اخیر، شناسایی روش های تغذیه مناسب جهت بهبود عملکرد هلو را از اهمیت زیادی برخوردار کرده است. به همین منظور ارزیابی اثر محلول پاشی سطوح مختلف ترکیبات آمینواسیدی، کیتوسان و اثرات متقابل آن ها، روی هلو رقم آلبرتا به صورت فاکتوریل و در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سال ۱۳۹۸ اجرا شد. فاکتور اول، آمینواسید از منبع آمینوسورن در سه سطح ۰، ۱ و ۲ میلی گرم در لیتر و فاکتور دوم کیتوسان از منبع کیتوپلاس در سه سطح ۰، ۲ و ۴ میلی گرم در لیتر به صورت محلول پاشی مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد محلول پاشی سطوح کیتوپلاس میزان کلروفیل کل و سفتی بافت میوه را به میزان ۲۵ و ۲۳ درصد نسبت به عدم کاربرد کیتوسان افزایش داد که این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار بود. همچنین مشخص شد کاربرد توام آمینوسورن و کیتوپلاس در سطح ۲ و ۴ میلی گرم در لیتر بیشترین تاثیر را در بهبود صفات میزان کلروفیل کل (۴/۹۴ میلی گرم بر کیلوگرم وزن تر)، سطح برگ (۴۰/۶۱ سانتی متر مربع)، عملکرد درخت (۳/۹۷ کیلوگرم در درخت)، متوسط وزن میوه (۲۰۸/۵ گرم) ویتامین ث (۵/۶۹ میلی گرم بر صد گرم وزن تر) و سفتی بافت میوه (۱۲/۲۴ کیلوگرم بر سانتی متر مربع) داشت. در مجموع با توجه به نتایج این پژوهش ترکیب کودهای حاوی اسید آمینه و کیتوپلاس می تواند نقش بسزایی را در بهبود برخی ویژگی های کمی و کیفی هلو ایفا کند.

کلیدواژه ها:

آمینواسید ، سطح برگ ، سفتی بافت ، کیتوسان ، هلو