شناسایی و سطح بندی مناطق مستعد بوم گردی روستایی (مطالعه موردی استان چهارمحال و بختیاری)

این تحقیق ازلحاظ هدف کاربردی و جزو تحقیقات توصیفی و تحلیلی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارشناسان و خبرگان در حوزه گردشگری و کسب وکارهای روستایی استان چهارمحال و بختیاری می باشند که با بهره مندی از روش نمونه گیری هدفمند و با استفاده از تکنیک گلوله برفی، ۱۰ نفر شناسایی شد. ابزار مورداستفاده در پژوهش حاضر جهت جمع آوری اطلاعات پرسشنامه ای منطبق با چارچوب مفهومی به دست آمده از پیشینه پژوهش با تبیین ۱۲ شاخص در چهار بخش کلی تناسب معماری احیاء شده با بافت، توسعه پایدار، ارائه خدمات باکیفیت و مواهب طبیعی بود. به منظور اهمیت و وزن دهی شاخص ها از روش آنتروپی شانون فازی و جهت تعیین اولویت بندی مناطق (شهرستان های ده گانه استان) از روش آراس فازی بهره گرفته شد و درنهایت با بهره مندی از روش درون یابی کریجینگ در نرم افزار ARC GIS، با استفاده از داده های معلوم (اقامتگاه های موجود بوم گردی) پهنه بندی استان جهت تعیین نقاط مستعد بوم گردی انجام گرفت که در آن روستاهای مستعد نیز قابل رهگیری بود. نقشه حاصل از سطح بندی گستره استان چهارمحال و بختیاری نشان داد که روستاهای موجود در پهنه شمال شرقی استان ازنظر فعالیت بوم گردی در اولویت بالاتر قرار دارند و هرچه به سمت غرب و جنوب غربی استان حرکت می کنیم روستاها ازنظر فعالیت بوم گردی در اولویت پائین تری قرار می گیرند.

کلیدواژه ها:

بوم گردی ، سطح بندی ، آنتروپی شانون فازی ، آراس فازی ، چهارمحال وبختیاری