تاثیر تمرینات کنترل حرکتی بر شاخص توده بدنی و آمادگی قلبی تنفسی کودکان چاق

هدف:عوامل مکانیکی مانند افزایش وزن روی دیواره قفسه سینه و شکم باعث افزایش تهویه ریوی(تعداد تنفس)، ناکارآمدی عضلات تنفسی و کاهش انطباق پذیری تنفسی در افراد چاق می شود. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر تمرینات کنترل حرکتی (Motor Control Exercise; MCE) بر شاخص توده بدنی و آمادگی قلبی تنفسی کودکان چاق بررسی شد.روش بررسی:این پژوهش، از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. تعداد ۳۰ کودک ۱۲-۸ ساله ی چاق با شاخص توده بدن (BMI) ۱۹ تا ۲۳ شهرستان مشهد که در دو سال گذشته در هیچ برنامه فعالیت بدنی منظم شرکت نکرده بودند، به صورت در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه تمرین کنترل حرکتی و کنترل قرار گرفتند (هر گروه ۱۵ نفر). استقامت قلبی تنفسی از طریق آزمون تست ۲ دقیقه گام در جا و عملکرد تنفس (Breathing Function) از طریق تست تعداد تنفس در یک دقیقه و آزمون حبس نفس اندازه گیری شدند. گروه تجربی در برنامه تمرینات کنترل حرکتی به مدت ۸ هفته، ۵ جلسه در هفته و هر جلسه به مدت ۶۰-۴۵ دقیقه شرکت کردند. گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. از روش آماری تحلیل واریانس آمیخته با اندازه گیری مکرر جهت تجزیه و تحلیل داده ها در سطح P≤۰.۰۵ استفاده شد. یافته ها:وزن، BMI و تعداد تنفس در گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل به طور معنادار و به ترتیب ۳/۳۱، ۳۰/۴۰ و ۱/۸۸ درصد کاهش یافتند (به ترتیب، ۰/۰۱۴=p=۰/۰۳۰،p و۰/۰۱۷=p). حبس نفس دم و حبس نفس بازدم در گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل به ترتیب ۱/۳۲ و ۲/۶۱ درصد افزایش یافتند اما معنادار نبودند (به ترتیب، ۰/۱۱=p و ۰/۲۷=p). استقامت قلبی تنفسی در گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل به طور معنادار و به میزان ۷/۱۷ درصد افزایش یافت (۰/۰۰۱=p). نتیجه گیری:چنین نتیجه گیری می شود که ۸ هفته تمرین کنترل حرکتی منجر به بهبود معنادار استقامت قلبی تنفسی و عملکرد تنفس و نیز کاهش معنادار وزن و BMI در کودکان چاق ۱۲-۸ ساله می گردد و توصیه می شود که این تمرینات در برنامه ی آموزشی این افراد گنجانده شود.

کلیدواژه ها:

تمرین کنترل حرکتی ، استقامت هوازی ، عملکرد قلبی تنفسی ، چاقی