بازخوانی سنت عزاداری در بوشهر و اصول از یاد رفته

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 159

فایل این مقاله در 25 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICLP10_123

تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1402

چکیده مقاله:

منطقه بوشهر از نظر تاریخی دارای سابقه ای بسیار درخشان است. این اقلیم، یکی از مراکز مهم و قدیمی تمدن و فرهنگایران زمین محسوب می شود که دارای قدمت و تمدنی کهن است. این درخشش به ویژه در آواها، نواها و اشعار نوحه هادر آیین های سوگواری جلوه بیشتری دارد. موسیقی بوشهر سرگذشت سال ها تلاش و استقامت مردمانی است که هرصبح به امید دریافت روزی خود روانه ی دریا می شوند و صدای دریا با طنین مدد خواهی آنان از ایمه و بزرگان دینهارمونی زیبایی ایجاد می کند. استان بوشهر سرزمینی سرشار از نعمت های خدادادی که دارای غنای طبیعی _ تاریخی وسابقه ای از یادگارهای فرهنگی ، ادبی و هنری درخشان در جنوب ایران داراست ، استان بوشهر با وسعت ۲۳۱۹۷کیلومتر مربع در حاشیه شمالی خلیج فارس قرار دارد و بیشترین مرز آبی با خلیج فارس داراست ؛ هفدهمین استان بزرگکشور به لحاظ وسعت و مساحت می باشد ، بوشهر ازشمال به استانهای خوزستان و کهگیلویه و از شرق به استان فارس،از جنوب شرق به استان هرمزگان و ازجنوب و مغرب به خلیج فارس محدود است و امروز با رویاهای شیرین عصرطلایی نادری و ناصری روز را سپری می کند. موسیقی بوشهر امروزه تلفیقی از موسیقی آفریقایی، عربی، فلات ایران،هندی و شاید کمی هم غربی بویژه انگلیسی عاریه گرفته اندزبانی تلفیقی با حرکات هماهنگ بدن چه به هنگام کاروشادی و شور و شعف و چه هنگام ماتم و گریه و اندوه وغم . هیچ کس آگاهی دقیقی از این زایش تاریخی ندارد، اماهمینقدر میدانیم که امروزه هیچکدام از اینها نیست. تولد دیگر است آمیخته ای از همه قومیتهایی که طی سالهای گذشتهبه این شهر کوچ کرده و تا امروز دربوشهر ساکن هستند ، ملغمه ایی ساخت شده که در شادی اشکها را جاری می سازدو از دلهای شکسته می گوید و در ماتم و عزاداری همه را چنان به خلصه می برد و برقص وا می دارد و شما آمیخته ایی ازرقص و اشک، لبخند و سینه زدن را با هم می بینید آنچنانکه حتا در تشییع پیکر عزیزانشان گویی این رقص وموسیقی وآهنگ با آنهاست.و امروزه نمیشود گفت که این هنرآیین ریشه اش از کدام قوم وطایفه بیشتر عاریه گرفته است.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

عباس دشتی نجار

دانشجوی دکتری تاریخ ایران اسلامی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات

حمید اسدپور

عضو هیئت علمی گروه تاریخ دانشگاه خلیج فارس بوشهر