رابطه آلودگی هوا بر مرگ و میر ناشی از ابتلا به بیماری های قلبی و عروقی در شهر مشهد در سال ۱۳۹۰

سابقه و هدف: هدف از این مطالعه، برآورد اثر آلودگی هوا بر میزان نرخ مرگ و میر بیماران مبتلا به ناراحتی قلبی عروقی در شهر مشهد در سال ۱۳۹۰ با استفاده از مدل رگرسیونی دو جمله ای منفی می باشد. مواد و روش ها: داده های مرگ و میر قلبی شهر مشهد و انواع بیماری های قلبی بر اساس کدبندی ICD ۱۰ تعریف گردید. متغیر وابسته، لگاریتم تعداد موارد مرگ و میر روزانه قلبی عروقی معرفی شد. متغیرهای مستقل و عوامل خطر آلاینده های هوا، تعریف شدند. اثر عوامل بر روی مرگ و میر قلبی و برآورد نسبت بروز مرگ و میر (IRR)، با یک روز تاخیر و با نرم افزار STATA انجام شد. یافته ها: بر اساس تحلیل رگرسیون دو جمله ای منفی، ارتباط معنی داری بین افزایش آلایندگی هوا و افزایش نرخ بروز مرگ و میر قلبی دیده شد. بر این اساس، در ازای یک واحد افزایش در آلاینده های CO، SO۲، NOX، NO۲ و NO نرخ خطر بروز نسبت مرگ و میر به ترتیب (۳۷/۱, ۱۰/۱) CI: ۲۳/۱، )۰۵/۱ ,۰۱/۱)CI: ۰۳/۱، (۰۰۳/۱ ,۰۰۱/۱)CI:  ۰۰۱/۱، (۰۱۴/۱,۰۰۶ /۱) CI: ۰۱/۱، (۰۰۳/۱ ,۰۰۱/۱) ۰۰۲/۱ افزایش یافته است. رابطه معنی داری بین غلظت ذرات معلق PM۱۰ و PM۲.۵ و نرخ مرگ و میر قلبی وعروقی دیده نشد. افزایش در میزان ازن هوا تاثیری معکوس بر افزایش نرخ مرگ و میر داشته است (۹۹/۰ , ۹۷/۰):CI ۹۸/۰ . استنتاج: از میان آلاینده ها، مونوکسید کربن، بیش ترین اثر و ازن اثر معکوس و معنی داری بر افزایش نسبت نرخ بروز مرگ و میر قلبی، داشته است.

کلیدواژه ها:

air pollution ، negative binomial regression ، cardiovascular mortality ، PM۲.۵ ، O۳ ، آلودگی هوا ، رگرسیون دوجمله ای منفی ، مرگ و میر قلبی عروقی ، PM۲.۵ ، ازن