عدالت اجتماعی در نظام اقتصادی

اقتصاد لیبرالیسم که برپایه فلسفه سودگرایی(یوتیلیتاریانیسم) بنیانگذاری شده, هدف اصلی خود را رشد و اقتصاد و رفاه عمومی دانسته است و از این رهگذر به منزله ابزاری در خدمت سرمایه داری قرارگرفته که البته دستاورد آن اختلاف شدید طبقاتی و ادامه ثروت اندوزی گروهی خاص و سرانجام گسترش ظلم و بی عدالتی است. در این مقاله به این بحث پرداخته ایم که در مکتب لیبرالیسم هرچند گهگاه سخن از عدالت در توزیع رفته است؛ ولی اساسا اصول و مبانی این مکتب، عدالت را نفی می کند و هدف اصلی آن رشد اقتصادی است که با عدالت تنافی و تناقض دارد و این پارادوکس به موجب تنافی اصول این مکتب با عدالت است؛ ولی در مقابل نظام اقتصادی اسلام از این ویژگی مهم برخوردار است که احکام و مقررات آن و از جمله قوانین اقتصادی برپایه عدالت استوار است که در اصول و مبانی این دین ریشه دارد. علاوه بر این، مجموعه قوانین کامل در این نظام اقتصادی, اصول حاکم بر مالکیت, تولید, توزیع, رشد و توسعه اقتصادی در این آیین با هدف اصلی «عدالت» همسو و هماهنگ است.

کلیدواژه ها:

اصول لیبرالیسم ، بهره ، تعاون اقتصادی ، رشد اقتصادی ، سودگرایی ، سود واقعی ، عدالت