الگوی پراکندگی فضایی لپتوسپیروزیس در استان مازندران طی سال های ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۲

سابقه و هدف: از آن جایی که لپتوسپیروز از شایع ترین بیماری های زئونوز در سطح جهان می باشد و مسائل بهداشت عمومی و انتشار بیماری ها با جغرافیای منطقه رابطه مستقیم دارند، GIS می تواند نقش به سزایی در مدیریت و برنامه ریزی مسائل بهداشت عمومی و مطالعه انتشار بیماری ها داشته باشد. هدف از این مطالعه تحلیل الگو و پراکندگی فضایی بیماری لپتوسپیروز در استان مازندران طی سال های ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۲ بوده است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع مقطعی به روش تحلیلی از سال ۱۳۹۰ تا۱۳۹۲ بود و جهت گردآوری اطلاعات از سیستم موقعیت یاب جهانی استفاده شد. از آن جا که تقسیمات شهرستانی واحدی مناسب برای تجزیه و تحلیل نبود از روش Modifiable Areal Unit Problem جهت اصلاح واحدهای فضایی بهره گرفته شد. سپس با استفاده از ابزار Spatial Join نقاط مکانی بیماران به کدهای شبکه منتقل گردید. یافته ها: توزیع موارد لپتوسپیروز در استان مازندران خوشه ای می باشد (۰۵/۰< p). نتایج آنالیزهای مکانی نشان داد شهرستان ساری به عنوان کانون اصلی بوده و قائم شهر و آمل نیز از کانون های مهم بیماری می باشند. بروز این بیماری در مردان بیش تر از زنان بوده است. استنتاج: کاربرد GIS می تواند در شناسایی خوشه بیماری لپتوسپیروز برای برنامه ریزی در استان مازندران و پیش بینی انتشار بیماری ها، کنترل عوامل و پارامترهای موثر مفید باشد.

کلیدواژه ها:

Distribution pattern ، leptospirosis ، Mazandaran ، GIS ، الگوی پراکندگی ، لپتوسپیروز ، مازندران ، GIS