بررسی اختلالات روانپزشکی محور یک در بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا

سابقه و هدف: سندرم فیبرومیالژی بیماری مزمن اسکلتی عضلانی با اتیولوژی نا شناخته ای است که با نشانه های اصلی درد منتشر در سراسر بدن و نقاط حساس متعدد شناخته می شود. با توجه به شیوع متفاوت در مطالعات، هدف از این مطالعه بررسی اختلالات روان پزشکی محور یک و مشخص کردن فراوانی اختلالات خلقی، اختلالات اضطرابی و سایکوزها در بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا بوده است. مواد و روش ها: در مطالعه توصیفی حاضر۶۱ بیمار ۱۸ تا ۶۷ ساله مبتلا به فیبرومیالژیا مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی (ره) و درمانگاه طوبی شهرستان ساری در مدت ۶ ماه، با استفاده از پرسش نامه دموگرافیک و مصاحبه بالینی ساختار یافته SCIDبرای تشخیص اختلال های محور یک در DSM-IV-TR مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های کروسکال واریس و من- ویتنی استفاده شد . یافته ها: از مجموع نمونه ها، ۴/۹۸ درصد زن و ۶/۱ درصد مرد بودند. فراوانی اختلالات خلقی در این بیماران ۳۴/۳۴ درصد و اختلالات اضطرابی ۶۵/۶۵ درصد بود که از این میان ۳/۳۰ درصد اختلال افسردگی اساسی، ۰۳/۳ درصد اختلال دیستایمیک، ۲۱/۲۱ درصد اضطراب فراگیر، ۱۸/۱۸ درصد اختلال وسواس،۱۶ درصد فوبی ها و ۸ درصد استرس بعد از تروما را نشان دادند و اختلالات سایکوتیک در بیماران فیبرو میالژیا وجود نداشت. استنتاج: با توجه به این که مجموع فراوانی اختلالات اضطرابی و اختلالات خلقی در بیماران فیبرومیالژیا قابل توجه می باشد لذا لزوم پژوهش های بیش تری در این زمینه قابل اهمیت می باشد و از سوی دیگر با توجه به این که این اختلالات قابل درمان می باشند، پزشکان می بایست در تشخیص و درمان به موقع اختلالات روان پزشکی بیماران از آگاهی و حساسیت کافی برخوردار باشند.

کلیدواژه ها:

Affective disorders ، anxiety disorders ، psychosis ، Fibromyalgia ، اختلالات خلقی ، اختلالات اضطرابی ، سایکوز ، فیبرومیالژیا