مقایسه اثر بخشی ریلکسیشن پیشرونده، ترکیب ریلکسیشن با تحریکات ریتمیک نوری و ترکیب ریلکسیشن با تحریکات ریتمیک صوتی بر ضربان قلب و فشار خون دانشجویان

سابقه و هدف: هدف از این مطالعه مقایسه سه روش ریلکسیشن، ترکیب ریلکسیشن با تحریکات ریتمیک نوری و ترکیب ریلکسیشن با تحریکات ریتمیک صوتی بر ضربان قلب و فشار خون دانشجویان بود. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع آزمایشی بود که بر روی ۳۶ نفر از دانشجویان دانشکده روان شناسی دانشگاه علامه طباطبایی انجام شد. این ۳۶ نفر به صورت تصادفی از بین داوطلبان انتخاب شدند و پس از انتخاب به سه گروه ۱۲ نفری اول، دوم و سوم تقسیم شدند. برای گروه اول ۵ جلسه ۱۵ دقیقه ای ترکیب ریلکسیشن و تحریکات پریودیک نوری، برای گروه دوم ۵ جلسه ۱۵ دقیقه ای ترکیب ریلکسیشن و تحریکات پریودیک صوتی، و برای گروه سوم ۵ جلسه ۱۵ دقیقه ای ریلکسیشن اجرا شد. فشارخون و ضربان قلب آزمودنی های هر دو گروه قبل از جلسه اول و در پایان جلسه پنجم اندازه گیری شد. نتایج با استفاده از آزمون کوواریانس و آزمون تعقیبی LSD و با استفاده از نسخه ۱۵ نرم افزار SPSSتحلیل شدند. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که میزان آرامش ایجاد شده (میزان کاهش ضربان قلب و فشارخون) در روش های ترکیب ریلکسیشن با تحریک پریودیک نوری و صوتی بیش از روش ریلکسیشن به تنهایی است. استنتاج: با توجه به یافته های این تحقیق می توان گفت. تحریکات ریتمیک نوری و صوتی میزان اثربخشی روش ریلکسیشن را افزایش می دهد.

کلیدواژه ها:

Relaxation ، progressive relaxation ، periodic visual stimulation ، periodic audio stimulation ، university students ، ریلکسیشن پیشرونده جاکوبسن ، تحریکات پریودیک نوری ، تحریکات پریودیک صوتی ، آرامش ، دانشجویان