بررسی یافته های بالینی، آزمایشگاهی و سرانجام بیماران مبتلا به آنتراکس

چکیده سابقه و هدف: سیاه زخم بیماری مشترک انسان و دام محسوب می شود که توسط باسیل گرم مثبت اسپوردار به نام باسیلوس آنتراسیس ایجاد می شود. ایران یکی از مناطق آلوده به این بیماری است. این مطالعه با هدف بررسی یافته های بالینی و آزمایشگاهی و اقدامات درمانی موارد مبتلا به سیاه زخم انجام شده است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر به صورت گذشته نگر و به روش توصیفی بر روی ۲۸ بیمار ثابت شده سیاه زخم از طریق پرونده های بیماران بستری در بخش عفونی بیمارستان رازی قائمشهر بین سال های۱۳۸۳ تا ۱۳۹۲ انجام گردید. یافته ها: از میان ۲۸ بیمار، ۲۴ نفر مبتلا به سیاه زخم جلدی و ۳ نفر سیاه زخم گوارشی و ۱ بیمار (۵۷/۳ درصد) مبتلا به مننژیت بودند. ۲۱ بیمار (۷۵ درصد) ساکن روستا و ۷ بیمار (۲۵ درصد) ساکن شهر بودند. شایع ترین گروه شغلی بیماران دامداری بود (۳۵ درصد). در میان بیماران مبتلا به سیاه زخم جلدی، وجود ادم و وزیکول شایع ترین علائم زخم بیماران بود. دست و انگشتان بیش ترین موارد ابتلا را داشتند. استنتاج: در مناطق اندمیک بیماری سیاه زخم، هر زخم مشکوک با ادم غیرگوده گذار با یا بدون ضایعه نکروتیک باید از نظر سیاه زخم بررسی شود.

کلیدواژه ها:

Cutaneous anthrax ، intestinal anthrax ، zoonotic ، سیاه زخم جلدی ، سیاه زخم گوارشی ، بیماری مشترک بین انسان و حیوان