تاثیر عمل جراحی بای پس عروق کرونری بر شدت نارسایی خفیف و متوسط دریچه میترال ناشی از ایسکمی در بیماران با بیماری عروق کرونری

سابقه و هدف: همواره عوامل موثر بر out come بیمارانی که تحت بای پس عروق کرونری قرار می گیرند، فاکتور مهمی در تصمیم گیری نوع و روش درمانی آن ها بوده است. نارسایی ایسکمیک دریچه میترال یک فاکتور مهم و تاثیرگذار بوده و با توجه به ریسک بالای انجام همزمان مداخله جراحی اصلاحی دریچه با بای پس عروق کرونری، تصمیم گیری در این خصوص چالش بزرگی در مقابل متخصصین بوده است. هدف از این مطالعه بررسی تغییرات IMR به منظور کمک به تصمیم گیری منطقی در خصوص نحوه و روش درمان همزمان بوده است. مواد و روش ها: این مطالعه یک طرح تحقیقی نیمه تجربی بوده که در بیماران با درگیری عروق کرونری به همراه نارسایی ایسکمی دریچه میترال در یک دوره ۱۸ ماه که تحت CABG قرار گرفته اند، انجام پذیرفته است در طول این مدت بیماران مذکور تحت بررسی های اکوکاردیوگرافی قبل و بعد از CABG به منظور تعیین تغییرات شدت IMR قرار گرفتند. یافته ها: مطالعه بر روی ۸۰ بیمار انجام پذیرفت. در بیماران مذکور قبل از CABG، ۶/۳۶ درصد در گروه Mild، ۵/۴۲ درصد در گروه Mild to Moderate و ۳/۲۱ درصد در گروه Mod. IMR قرار داشتند و در بررسی پس از جراحی ۵۵ درصد از آن ها در گروه Mild، ۸/۳۸ درصد در گروه Mild to Moderate و ۳/۶ درصد در گروه Mod. IMR قرار گرفتند. در مطالعه صورت گرفته بیش ترین تغییر در گروه Mild to Mod. مشاهده گردید. استنتاج: در این مطالعه با توجه به نتایج، پس از عمل جراحی (CABG) در بیماران با IMR در هر دو گروه Mild To Mod و Mod باعث بهتر شدن میزان IMR و کم تر شدن شدت MR شده است. ولی در گروه Mild تغییرات در جهت عکس بوده است. تغییرات صورت گرفته براساس بررسی های آماری و با ۰۱/۰= p معنی دار و Significant بوده است.

کلیدواژه ها:

Ischemic mitral regurgitation ، coronary artery bypass ، coronary artery disease ، echocardiography ، نارسایی ایسکمی میترال ، بای پس عروق کرونری ، بیماری عروق کرونری ، اکوکاردیوگرافی