بررسی تاثیر اندازه ذره ای دارو و پلیمر HPMC K۱۵M بر میزان رهش تئوفیلین از ماتریکس های پلیمری

سابقه و هدف: یکی از روش های تهیه اشکال دارویی با رهش کنترل شده، قرار دادن دارو در داخل یک ماتریکس پلیمری هیدروفیل می باشد. نسبت دارو به پلیمر، اندازه ذره ای دارو و همچنین پلیمری مثل Hhydroxypropyl methylcellulose ((HPMC می توانند رهش دارو را اصلاح نمایند. در این مطالعه تاثیر برخی عوامل فرمولاسیون نظیر نسبت دارو به پلیمر و اندازه ذره ای دارو و HPMC K۱۵M در رهش تئوفیلین به عنوان یک داروی مدل مورد ارزیابی قرار گرفت. مواد و روش ها: قرص های تئوفیلین با استفاده از اندازه ذرات و نسبت های متفاوت از دارو و HPMC K۱۵M با روش پرس مستقیم تهیه شدند. خصوصیات فیزیکوشیمیایی قرص ها بررسی شد. سرعت رهش دارو با استفاده از دستگاه انحلال شماره یک فارماکوپه آمریکا در pH های معادل ۲/۱ و ۲/۷ مطالعه و آنالیز شد و اطلاعات حاصله به مدل های کینیتکی انحلال برازش گردید. یافته ها: نتایج حاصله نشان می دهد که سرعت رهش تئوفیلین از ماتریکس های HPMC K۱۵M عمدتا توسط نسبت دارو به پلیمر کنترل می شود. اندازه ذره ای دارو و پلیمر به نسبت تاثیر کمتری در رهش دارو دارند. استنتاج: با توجه به اختلاف رهش دارو از فرمولاسیون های مختلف، می توان گفت میزان پلیمر مهم ترین عامل تاثیرگذار در آزادسازی دارو بوده و همچنین رابطه مستقیمی بین اندازه ذره ای پلیمر و میزان رهش دارو برقرار می باشد. در مقابل بین اندازه ذره ای دارو و مقدار آزادسازی تئوفیلین رابطه معکوسی وجود دارد.

کلیدواژه ها:

Theophylline ، polymer ، particle size ، release rate ، تئوفیلین ، پلیمر ، اندازه ذره ای ، سرعت رهش