بررسی پایایی ابزار ارزشیابی کیفیت آموزش استادان

سابقه و هدف: ارزشیابی استادان یکی از ابزارهای مهم در فرایندهای آموزشی است که با استفاده از روش های مختلف از جمله نظرخواهی از دانشجویان انجام می گیرد. این امر در حال حاضر یکی از مسائل بحث برانگیز آموزشی است و موضع گیری های مختلفی در مورد آن وجود دارد. لذا این مطالعه با هدف بررسی پایایی نظر دانشجویان در رشته ها یا ترم های مختلف در مورد استادانی که درس یکسانی را برای آن ها تدریس می کردند انجام گرفت. مواد و روش ها: در مطالعه مقطعی- تحلیلی حاضر، ارزشیابی ۴۰ نفر از استادان که به صورت سرشماری انتخاب شده اند، توسط ۸۹ گروه از دانشجویان انجام شد. هر یک از این استادان درس تئوری واحدی را به چند گروه تدریس می کردند. سوالات در چهار حیطه دسته بندی شدند. نتایج کلی ارزشیابی هر استاد به صورت میانگین نمره کلی با استفاده از آمار توصیفی و آزمون همبستگی مورد بررسی قرار گرفتند. پایایی با ضریب آلفای کرونباخ تعیین شد. یافته ها: پایایی پرسشنامه بر اساس آلفای کرونباخ ۹۶/۰ به دست آمد. بیشترین پایایی مربوط به حیطه مهارت های تدریس (۹۶/۰ = α) و کمترین مربوط به حیطه رعایت نظم آموزشی (۸۱/۰= α) بود. رابطه معنی داری بین امتیاز گزینه های مربوط به یک استاد که توسط چند گروه داده شده بود وجود داشت. ارتباط بین میانگین کل و نمره کل نیز با ۰۰۱/۰ >p معنی دار بود. استنتاج: پرسنشامه ارزشیابی استادان دارای پایایی بالایی است. پایایی تمام حیطه های ارزشیابی بالاتر از حد مطلوب می باشد. بنابراین به نظر می رسد که نظرخواهی از دانشجویان در این زمینه با استفاده از پرسشنامه مناسب یکی از روش های مطلوب است.

کلیدواژه ها:

Reliability ، evaluation of instructors ، quality of education ، پایایی ، ارزشیابی استادان ، کیفیت آموزش