مقایسه تاثیر سخنرانی با ماجول خودیادگیری بر صلاحیت تدریس پرستاران در آموزش به بیماران قلبی

سابقه و هدف: اطلاع از نتایج روش های آموزشی یادگیرنده محور در مقایسه با سخنرانی، در برنامه ریزی دوره های آموزشی و افزایش صلاحیت پرستاران بسیار موثر است. هدف این مطالعه مقایسه تاثیر ماجول خود یادگیری با سخنرانی بر صلاحیت تدریس پرستاران در آموزش به بیماران قلبی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی ۶۰ پرستار به روش غیر احتمالی در دسترس انتخاب و با تخصیص تصادفی به دو گروه سخنرانی و ماجول خودیادگیری تقسیم شدند. گروه سخنرانی در چهار جلسه دو ساعته و گروه ماجول خودیادگیری با در اختیار قرار دادن ماجول خودیادگیری تحت آموزش قرار گرفتند؛ یک هفته پس از مداخله، پس آزمون انجام شد. داده ها توسط آزمون کتبی، مشاهده و پرسشنامه خودارزیابی صلاحیت تدریس جمع آوری گردید. آنالیز داده ها با آزمون های تی زوج، تی مستقل و کای دو انجام شد. یافته ها: هر دو روش سخنرانی (۰۰۱/۰p<) و ماجول خودیادگیری (۰۰۱/۰p<) در ارتقای صلاحیت تدریس پرستاران موثر بودند و میزان تاثیر آن ها تفاوت آماری معنی دار نداشت (۱۱/۰p=). تغییر نمره آزمون کتبی در گروه سخنرانی ۱ ± ۸۷/۳ و در گروه ماجول خودیادگیری ۴۳/۱± ۶۳/۴ بود (۰۲/۰= p). تغییر نمره خودارزیابی در گروه سخنرانی ۴۲/۰±۲۵/۰ و در گروه ماجول خودیادگیری ۲۱/۰±۰۲/۰ بود (۰۳/۰= p). تغییر نمره مشاهده عملکرد در گروه سخنرانی و ماجول خود یادگیری به ترتیب ۰۷/۱±۲۱/۱ و ۰۵/۱±۴۱/۱ بود (۴۶/۰= p). استنتاج: ماجول خود یادگیری می تواند همانند سخنرانی به نحو موثری جهت ارائه برنامه های آموزشی با هدف توانمندسازی پرستاران به کار رود.

کلیدواژه ها:

Lecture ، Self learning Module ، Teaching Competency ، Patient Educatio ، Cardiac Patient ، Nurse ، سخنرانی ، ماجول خودیادگیری ، صلاحیت تدریس ، آموزش به بیمار ، پرستار ، بیمار قلب