رابطه اضطراب مرگ با کیفیت زندگی با توجه به نقش واسطه ای کانون کنترل در بیماران مبتلا به سرطان

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه کیفیت زندگی با اضطراب مرگ در بیماران مبتلا به سرطان با توجه به نقش واسطه ای کانون کنترل انجام شد. این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. روش: جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به سرطان مراجعه کننده به بیمارستان نمازی شیراز در سال ۱۴۰۲ بود که از بین آنها ۲۰۰ بیمار با روش نمونه گیری هدفمند جهت مطالعه انتخاب شدند. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های کیفیت زندگی ویر و شربون (۱۹۹۲)، اضطراب مرگ تمپلر (۱۹۷۰) و مرکز کنترل درونی و بیرونی راتر (۱۹۹۶) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر انجام شد. نتایج: یافته های پژوهش حاکی از آن بود که بین اضطراب مرگ و کیفیت زندگی در بیماران رابطه منفی و بین کانون کنترل با کیفیت زندگی در بیماران رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین اضطراب مرگ، کانون کنترل به طور معنی دار قادر به پیش بینی کیفیت زندگی بیماران بودند و نقش واسطه گری معنی دار کانون کنترل در رابطه بین متغیرهای اضطراب مرگ و کیفیت زندگی بیماران تایید شد. بنابراین کاهش اضطراب مرگ و بهبود کانون کنترل از جمله راهکارهایی است که می تواند به بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان کمک شایان توجهی نماید.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، اضطراب مرگ ، سرطان ، کانون کنترل