مروری بر روش تحلیل رفتار کاربردی (ABA): مداخله رفتاری در کودکان مبتلا به اوتیسم با تاکید بر آموزش عملی

بر اساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی ویراست پنجم ، اختلال طیف درخودماندگی با ملاک هایی چون نقص در ارتباط و تعاملات اجتماعی و الگوهای رفتار تکراری و یکنواخت شناخته و به دو طبقه کلی کودکان با عملکرد پایین و کودکان با سطح عملکرد بالا تقسیم می شوند (رحیمی و مشهدی، ۱۳۹۸). در ۸۰ درصد افرا مبتلا به اختلاف طیف درخودماندگی، ناتوانی ذهنی و هوشبهر کمتر از ۷۰ دیده می شود و مشکلات کارکردهای اجرایی از جمله حل مساله، برنامه-ریزی، سازمان دهی، پیش قدم بودن، نظارت و بازداری از رفتارهای پیچیده، تغییر جهت توجه، حافظه، مرتب کردن رویدادها به ترتیب منطقی، در آنها دیده می شود و این نقایص هم در کودکان و هم در نوجوانان و بزرگسالان مبتلا به درخودماندگی دیده می شود