بررسی تاثیر آرام سازی بنسون بر میزان شاخص های فعالیت بیماری، در بیماران روماتوییدی مراجعه کننده به درمانگاه مرکز تحقیقات روماتولوژی بیمارستان امام خمینی (ره) تهران در سال ۸۰-۱۳۷۹

سال انتشار: 1382
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 41

فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JMUMS-13-39_003

تاریخ نمایه سازی: 3 آبان 1402

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: از میان بیماری های التهابی روماتیسمی، بیماری روماتویید، بیش ترین شیوع را به خود اختصاص داده است (شیوع یک درصد در اکثر جوامع و هم چنین ایران). این بیماری، مزمن بوده و همراه با درگیری چندین دستگاه است. علت آن ناشناخته است و علامت اصلی بیماری، التهاب مفاصل سینوویال می باشد. بیماران علاوه بر درد، محدودیت و تغییر شکل مفاصل از علایم خارج مفصلی و مشکلات روحی - روانی رنج می برند. استرس، اضطراب و افسردگی که ناشی از ماهیت بیماری است؛ همراه با این بیماری وجود دارد و سیکل معیوبی را بین علایم جسمی و روحی ایجاد می کند؛ درنتیجه بیماری فرد با استرس و تحریکات عصبی، فعال می شود که گاهی اوقات کنترل آن بسیار مشکل می باشد. لذا در این پژوهش از آرام سازی بنسون در کنار اقدامات دارویی، جهت کنترل فعالیت بیماری استفاده شده است.مواد روش ها: این تحقیق، یک مطالعه تجربی از نوع کارآزمایی بالینی است که در سال ۸۰-۱۳۷۹ در درمانگاه مرکز تحقیقات روماتولوژی بیمارستان امام خمینی(ره) تهران انجام شده است: در این مطالعه ۵۰ بیمار به صورت نمونه گیری غیر احتمالی از جامعه آماری در دسترس بر اساس سن و جنس در ۲ گروه شاهد (۲۴ نفر) و آزمون (۲۶ نفر) به صورت تصادفی قرار گرفتند. آرام سازی به صورت انفرادی و به کمک نوار به گروه آزمون، آموزش داده شد و در طی ۸ هفته مداخله پیگیری انجام شد. برای ارزیابی تاثیر آرام سازی بنسون، علایم بالینی، یافته های آزمایشگاهی، اضطراب، افسردگی و احساس خوب بودن بیماران قبل و بعد از مداخله، در هر دو گروه، سنجیده شد.یافته ها: با انجام آزمون های آماری، متغیرهای موجود در این تحقیق قبل از مداخله، در دو گروه شاهد و آزمون، اختلاف معنی داری نداشتند. میانگین متغیرهای اضطراب، افسردگی، احساس خوب بودن در هر دو گروه بعد ازمداخله، به ترتیب با P=۰.۰۰۰۱ و P=۰.۰۰۰۱ و P=۰.۰۰۱ اختلاف معنی داری را نشان داد. بیش تر متغیرهای علایم و یافته های آزمایشگاهی، روند کاهش فعالیت بیماری را نشان دادند، ولی از نظر آماری، اختلاف معنی داری وجود نداشت. استنتاج: فرضیه پژوهش مبتنی بر این که آرام سازی، فعالیت بیماری را کمتر کند از ابعاد اضطراب، افسردگی و احساس خوب بودن، مورد تایید قرار گرفت. از نظر سایر متغیرهای مربوط به علایم بالینی و یافته های آزمایشگاهی برای کسب نتایج آماری دقیق تر، نیاز به تحقیق با حجم نمونه بیش تر و انجام مداخله در مدت زمان بیشتر از ۸ هفته است.