جلوه های عوام گرایی در سیاستهای کیفری مواد مخدر

عوام گرایی یکی از عوامل تاثیرگذار بر چگونگی شکل گیری سیاست کیفری کشورها دردهه های اخیر بوده است. برخلاف عوامگرایی در حوزه کنترل جرایم خشونت بار و جرایماقتصادی که در دوره های زمانی خاصی فرصت ظهور می یابند، توسل به جنبه هاینمادین مقابله و سرکوب در سیاستهای کنترل مواد مخدر پیشینه طولانی تری داشته واین گفتمان از ظرفیتهای زیادی برای جلب حمایت افکار عمومی برخوردار است. ازجمله مشخصه های گفتمان عوامگرایی در قلمرو مواد مخدر می توان به تقاضا برایافزایش اختیارات نهادهای مسئول مبارزه با مواد مخدر، تبدیل اعتیاد به مواد مخدر ازمساله اجتماعی محلی و بومی به مساله فرامرزی که ریشه در آن سوی مرزها دارد، بالابردن سطح انتظارهای عمومی از توسل به ابزارهای کیفری برای حل مساله مواد مخدر،بهرهگیری از گفتمان جنگ در مقابله با آن و دشمن پنداری مجرمان مواد مخدر،بسترسازی برای طرح ضرورت توسل به یک نظام کیفری استثنایی و بیاعتنایی نسبتبه موازین دادرسی عادلانه و حق تجدیدنظرخواهی محکومان و نیز تمرکز بر شاخص -های سخت افزاری مانند تعداد معتادان جمعآوری شده و میزان مواد مخدر کشف شدهبرای نشان دادن میزان موفقیت اشاره کرد. مقاله حاضر کوششی است برای توصیفجنبه های گوناگون عوامگرایی در سیاستهای کیفری ناظر بر کنترل مواد مخدر. برایگردآوری اطلاعات از روشهای کیفی مانند نمونه پژوهی، تحلیل گفتمان مقام هایرسمی و تجزیه و تحلیل محتوای اسناد و مدارک پلیسی و قضایی استفاده شده است.