سطح بندی سکونتگاه های روستایی بر اساس توانمندی های اقتصادی و جمعیتی (مطالعه موردی: دهستان سرپنیران- شهرستان پاسارگاد)

چکیده      در ادبیات توسعه یک مکان جغرافیایی عوامل بسیار زیادی موثر می­باشند که باعث ایجاد توسعه همه جانبه در آن مکان می­گردند. لذا شناخت این عوامل و عناصر در قالب ظرفیت­ها و پتانسیل­های موجود و بالقوه­ هر منطقه می­تواند صورت بگیرد تا بر اساس این شناخت، بتوان به یک سطح بندی و رتبه بندی از سکونتگاههای یک مجموعه سکونتگاهی دست پیدا کرد. که مطابق با آن سطح – با توجه به جایگاه فضایی و ویژگی­های درونی و بیرونی خود- وظایف و کارکردهای معین و مشخصی را در چارچوب یک سلسله مراتب مکانی- فضایی عهده­دار گردد. بر این مبنا بتوانند خدمات ضروری برای رفع نیازهای خود و به تفاوت، امکان برآوردن نیازهای واحدهای پیرامونی خود را دریافت دارند. در این پژوهش این سطح بندی بر اساس توان اقتصادی، جمعیتی و با استفاده از شاخص­های تعیین مرکزیت در روستاهای دهستان سرپنیران از توابع شهرستان پاسارگاد انجام گرفته است. نتایج بدست آمده نشان می­دهد که در دهستان مورد مطالعه بترتیب روستاهای رکن­آباد، نعیم­آباد، گمبکان، مبارک­آباد و مهرآباد، کته­میان، کتوری، حسین­آباد، احمدآباد و نهایتا نجف­آباد قرار گرفته­اند.

کلیدواژه ها:

واژه های کلیدی: سطح بندی ، توا ن اقتصادی ، توان جمعیتی ، درجه مرکزیت ، دهستان سرپنیران