اثر تاریخ انتقال سوخچه بر واکنش های فیزیولوژیکی، برخی صفات رویشی و عملکرد ژنوتیپ های پیاز در منطقه بهبهان

به منظور تعیین مناسب ترین تاریخ انتقال سوخچه برای زودرس کردن ژنوتیپ های پیاز در منطقه بهبهان آزمایشی به مدت دو سال زراعی (۹۳-۱۳۹۱) در ایستگاه تحقیقات کشاورزی بهبهان انجام شد. این پژوهش به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. فاکتورهای مورد بررسی عبارت بودند از چهار ژنوتیپ شامل جمعیت بهبود یافته پیاز بهبهان، توده محلی رامهرمز، رقم تگزاس ارلی گرانو و پریماورا وسه تاریخ انتقال شامل اول مهر، پانزده مهر و اول آبان ماه. به منظور تولید سوخچه بذرها در اوایل فروردین ماه با تراکم ۱۲-۱۰ گرم در کرت هایی به ابعاد یک مترمربع کشت و سوخچه ها در اوایل تیر ماه برداشت شدند. تاریخ انتقال اول آبان ماه حداکثر عملکرد کل و قابل فروش را تولید کرد و بر دو تاریخ انتقال دیگر در سطح احتمال ۱ % برتری داشت. با به تعویق افتادن تاریخ انتقال از اول مهرماه، درصد بولتینگ و دوقلویی کاهش یافت. کمترین درصد بولتینگ و دو قلویی به رقم پریماورا مربوط بود. افزایش عملکرد کل و قابل فروش و متوسط وزن سوخ رقم پریماورا در مقایسه با سه ژنوتیپ دیگر در سطح احتمال ۱%. معنی دار بود. حداکثر عملکرد کل و قابل فروش رقم پریماورا در تاریخ انتقال اول آبان ماه تولید شد و عملکرد قابل فروش این رقم در تاریخ انتقال اول مهر ماه در مقایسه با تاریخ انتقال اول آبان حدود ۲۵% کمتر بود ولی به دلیل ۳۰ -۲۰ روز زودرس شدن محصول در تاریخ انتقال اول مهر ماه و کاهش ۵۰ درصدی قیمت در این مدت، تاریخ انتقال، برای زودرس کردن پیاز در منطقه بهبهان کاشت سوخچه های رقم پریماورا درتاریخ انتقال اول مهر ماه توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

پیاز ، تاریخ انتقال ، سوخچه ، ژنوتیپ ، زودرسی