تبیین ارتباط سطوح سه گانه سلامت سازمانی با توانمندسازی روانشناختی کارکنان

یکی از عوامل مهم بقاء و حیات سازمان ها، کیفیت توانمندی نیروی انسانی است که مدیران عصر حاضر را با چالشی تحت عنوان آماده کردن محیط مناسب و سالم برای رشد و پرورش توانایی انسانها روبرو کرده است. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سلامت سازمانی و سطوح سه گانه آن با توانمندسازی روانشناختی در کارکنان می باشد. جامعه آماری پژوهش را کلیه کارکنان سازمان تامین اجتماعی استان گیلان در سال ۱۳۹۴ تشکیل می دهند که تعداد ۲۲۰ نفر بر اساس جدول مورگان به عنوان نمونه آماری انتخاب گردیدند و از آنها خواسته شد تا پرسشنامه سلامت سازمانی هوی و همکاران و مقیاس توانمندسازی روانشناختی اسپریتزر را تکمیل نمایند. جهت تحلیل داده ها، از شاخص های میانگین، انحراف معیار، ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج نشان داد که بین سلامت سازمانی و توانمندسازی روانشناختی کارکنان همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین در سطح معناداری ۰۰۱/۰>P، سطح اداری با اعتماد و سطح فنی با اعتماد و خودمختاری رابطه مثبت و معناداری دارد و در سطح معناداری ۰۰۵/۰>P، سطح اداری با تاثیرگذاری و خودمختاری رابطه مثبت و معناداری دارد. بنابراین توانمند ساختن کارکنان می تواند سازمانها را در ایجاد محیطی سالم و پویا یاری نماید.

کلیدواژه ها:

سازمان ، سلامت سازمانی ، توانمندسازی روانشناختی ، کارکنان