تاثیر رهبری اخلاقی بر توانمندسازی روانشناختی کارکنان با توجه به نقش میانجی عدالت ادراک شده کارکنان (مورد مطالعه: کارکنان دانشگاه اصفهان)

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر رهبری اخلاقی بر توانمندسازی روانشناختی کارکنان از طریق تاثیر ابعاد عدالت سازمانی در بین کارکنان دانشگاه اصفهان می باشد. در این پژوهش رهبری اخلاقی به عنوان متغیر مستقل و توانمندسازی روانشناختی به عنوان متغیر وابسته و ابعاد عدالت سازمانی بعنوان متغیر میانجی می باشد. پایایی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرانباخ، روایی محتوا با استفاده از نظر متخصصان آشنا به موضوع پژوهش و روایی سازه آن نیز با بهره گیری از معادلات ساختاری مورد تایید قرار گرفت. جامعه آماری در این تحقیق شامل کلیه ی کارکنان دانشگاه اصفهان است. جمع آوری اطلاعات نیز با روش نمونه گیری تصادفی صورت گرفته است. پس از استخراج داده های مربوط به پاسخ های گروه مزبور و پیش برآورد واریانس حجم نمونه آماری پژوهش با استفاده از فرمول کوکران بدست آمد که تعداد ۲۲۰ نفر به صورت تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. همچنین برای تعیین همبستگی و تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و PLS استفاده شده است. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها منجر به تایید همه ی فرضیه های پژوهش گردید: رهبری اخلاقی بر توانمندسازی روانشناختی تاثیر مثبت و معنادار دارد؛ رهبری اخلاقی بر عدالت توزیعی تاثیر مثبت و معنادار دارد؛ رهبری اخلاقی بر عدالت رویه ای تاثیر مثبت و معنادار دارد؛ رهبری اخلاقی بر عدالت مراوده ای تاثیر مثبت و معنادار دارد؛ عدالت توزیعی بر توانمند سازی روانشناختی تاثیر مثبت و معنادار دارد؛ عدالت رویه ای بر توانمند سازی روانشناختی تاثیر مثبت و معنادار دارد و در نهایت عدالت مراوده ای بر توانمند سازی روانشناختی تاثیر مثبت و معنادار دارد.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی روانشناختی ، رهبری اخلاقی ، عدالت توزیعی ، رویه ای ، مراوده ای