مدل هزینه نهایی انرژی الکتریکی در منطقه خور و بیابانک
محل انتشار: سومین همایش ملی انرژی
سال انتشار: 1380
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,438
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NEC03_090
تاریخ نمایه سازی: 16 مهر 1385
چکیده مقاله:
تأمین انرژی الکتریکی مورد نیاز خانوارها، چاههای آب کشاورزی و معادن صنعتی در مناطق دور افتاده که گسترش شبکه انتقال و توزیع نیرو به آن مستلزم صرف هزینههای هنگفت میباشد از مسائل عمده در صنعت برق کشورهای در حال توسعه به ویژه ایران است. در حال حاضر تأمین انرژی الکتریکی در مناطق دور افتاده کشور از جمله ”خور و بیابانک“ توسط نیروگاههای دیزلی صورت میپذیرد که بدیهی است دارای هزینههای عملیاتی قابل توجهی بوده است و علاوه بر اینکه قیمت تمام شده انرژی الکتریکی را گران میسازد آلودگی صوتی و مشکلات زیست محیطی از پیامدهای آن است. براساس پیشبینیهای انجام شده بار الکتریکی منطقه طی سالهای آینده MW 10 برآورد گردیده است که این مسئله ضرورت سرمایهگذاریهای جدید برای افزایش ظرفیت تولید را امری اجتناب ناپذیر میسازد. در سال 1376 امکان تأمین انرژی الکتریکی از طریق احداث خطوط انتقال kV 63 نائین ـ چوپانان پیشنهاد گردید که براساس برنامه زمانبندی در شرف اجراست. از سوی دیگر نظر به اینکه منطقه خور و بیابانک دارای پتانسیل بالای انرژی خورشیدی [d2MJ/m 47/1±9/19] است، امکان مناسبی برای بهرهبرداری از نیروگاه خورشیدی وجود دارد. هدف این مقاله طراحی یک مدل اقتصادی براساس Screening Curve Analysis میباشد که در آن عرضه برق برحسب سه مقطع زمانی بار پایه، بار میانی و بار پیک صورت میپذیرد. براساس مدل پیشنهادی نیروگاه خورشیدی در بار پایه، پست kV 63 در بار میانی و نیروگاه دیزلی در بار پیک مورد بهرهبرداری قرار میگیرد. در این مقاله گزینههای مختلف نیروگاه خورشیدی مورد ارزیابی قرار گرفته، هزینه نهایی انرژی الکتریکی در حالات گوناگون محاسبه و نهایتاً گزینه برتر فنی ـ اقتصادی انتخاب میشود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علیمراد شریفی
دانشکده علوم اداری و اقتصاد دانشگاه اصفهان
دارا فتوحی
شهرک علمی و تحقیقاتی اصفهان
بهزاد تیموری
مرکز تحقیقات و تولید سوخت اصفهان