بررسی تاثیر سرمایه فرهنگی بر قانون گرایی شهروندان (مطالعه موردی تبریز)

زمینه و هدف : بسیاری از عالمان اجتماعی از سرمایه فرهنگی به عنوان مولفه ای اساسی و نیرومند در تعیین روابط اجتماعی و همچنین منبع مهم در تعیین ساختارهای اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی یاد کرده اند، بنابراین توسعه اجتماعی و فرهنگی جامعه شهری در جهت قانون گرایی و قانونمندی میتواند مسیر رشد و توسعه زندگی اجتماعی را تسهیل سازد. این تحقیق با هدف بررسی تاثیر سرمایه فرهنگی بر قانون گرایی شهروندان و نیز سنجش میزان سرمایه فرهنگی و قانون گرایی موجود در شهروندان ، با این فرض که سرمایه فرهنگی بر میزان قانون گرایی شهروندان موثر است ، انجام شده است . روش : روش تحقیق در این پژوهش پیمایشی و ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه است . جامعه آماری این تحقیق ، شهروندان شهر تبریزاست . حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران برآورد شد و در نهایت ۴۰۰ نقر به عنوان نمونه و با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. برای آزمون فرضیه های تحقیق ، از آزمون تی، همبستگی پیرسون ، تحلیل رگرسیون و تحلیل مسیراستفاده شد. یافته ها و نتیجه گیری: یافته ها نشان داد که سرمایه فرهنگی بر قانون گرایی افراد جامعه مورد مطالعه موثراست و از میان ابعاد سرمایه فرهنگی ، سرمایه فرهنگی غیر متجسم بیشترین ارتباط معناداری را با قانون گرایی افراد دارد، که این ارتباط مثبت و مستقیم است ؛ یعنی با افزایش سرمایه فرهنگی میزان قانون گرایی آنها نیز افزایش می یابد. و همچنین سرمایه فرهنگی متجسم و نهادینه شده نیز با میزان قانون گرایی افراد رابطه معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

سرمایه فرهنگی ، متجسم ، غیر متجسم ، نهادینه شده ، قانونگرایی شهروندان