ارائه یک رویکرد تصمیم گیری چند معیاره برای ارزیابی پایداری فناوری های تولید انرژی زیستی

بسیاری از کشورهایی که انرژی خود را از منابع سوختهای فسیلی تامین میکنند، به منابع تجدیدپذیر و دوستدار محیط زیست روی آورده اند تا نگرانیهای فزاینده در مورد گرمایش زمین و مسائل زیست محیطی را کاهش دهند فناوری زیست انرژی یکی از گرینههای بالقوه برای سیستمهای انرژی تجدیدپذیر است. این پژوهش فناوریهای تولید انرژی زیستی پایدار را از طریق مطالعه موردی در ایران مورد ارزیابی قرار میدهد. در این پژوهش یک روش جامع توسعه یافته است که در آن کارشناسان و تصمیم گیرندگان قادر به استفاده از اصطلاحات زبانی برای بیان نظرات خود و مشارکت در تصمیم گیریهای مورد نیاز برای اولویت بندی ابعادی هستند که بر پایداری فناوری های تولید انرژی ریستی تاثیر میگذارد شناسایی فناوری بهینه تولید انرژی زیستی و تعیین اولویتهای آن کار دشواری است. بسیاری از ابعاد مانند ابعاد زیست محیطی فنی اقتصادی و اجتماعی و زیر شاخصهای آنها باید در فرایند ارزیابی مورد توجه قرار گیرد. بنابراین این پژوهش از یک رویکرد تصمیم گیری چند معیاره (MCDM) استفاده کرده است تا بسیاری از ابعاد متناقض را در نظر گیرد. در این راسته از روش AIP برای شناسایی اهمیت نسبی ابعاد و شاخصهای فرعی آنها استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان میدهد که تبدیل محصولات نفتی به بیودیزل (۱۱) بهترین فناوری انرژی زیستی پایدار است.

کلیدواژه ها:

فناوری های تولید انرژی زیستی ، پایداری ، تصمیم گیری چند معیاره ، فرآیند تحلیل سلسله مراتبی