استفاده از بتن خودتراکم جهت اجرای بتنریزی شاه تیرهای پل های جاده ای (مطالعه موردی: پل ولایت تبریز)

در سازه های بتنی برای دستیابی به مقاومت هدف و دوام، بتن به شیوه های مختلفی متراکم میشود. اما تراکم بتن در مناطقی بافشردگی بالای آرماتور همواره با دشواریهایی همراه است. در صورتیکه عملیات تراکم بتن بخوبی انجام نگیرد، بتن یکنواختی و همگنیخود را از دست داده و مستعد ترک خواهد شد. هدف از مقاله حاضر ارزیابی خواص مهندسی بتن خودتراکم جهت رقابت با بتن هایمعمولی میباشد که به صورت پایلوت در پروژه پل ولایت تبریز اجرا میگردد. بدین منظور نتایج بتن تازه و سخت شده خودتراکم کهبتواند الزامات بتنریزی در شاه تیرهای پل ولایت را از لحاظ فنی و اقتصادی تامین نماید ارائه میگردد. در پژوهش حاضر آزمایش هایجریان اسلامپ، زمان جریان، قیف وی شکل و جعبه ال جهت بررسی خواص رئولوژی بتن و همچنین آزمایش های مقاومت فشاری و جذبآب به منظور بررسی خواص مقاومتی و دوام بتن انجام شدند. بتن خودتراکم تولید شده دارای مقاومت فشاری حدود ۲۶ و ۳۶ مگاپاسکالبه ترتیب در سنین ۷ و ۲۸ روز میباشد که بر این اساس میزان مقاومت بتن نسبت به بتن اجرایی حدود ۱۴ درصد افزایش مییابد. درحالیکه میزان جذب آب بتن تا حدود ۱۸ درصد کاهش داشته یافته است.

کلیدواژه ها:

بتن خودتراکم ، خواص رئولوژی ، مقاومت فشاری ، جذب آب