تاثیر نوع فعالساز و ماده پایه بر دوام خمیرهای ژئوپلیمری حاوی سرباره و رس کلسینه شده در محلول های اسید سولفوریک و اسید هیدروکلریک

امروزه بتن به عنوان یکی از پرمصرفترین اقلام در سطح جهان شناخته می شود. بنابراین، استفاده از منابع پایدار برای تولید بتنمیتواند مانع از آسیب رساندن به محیط زیست شود. به این منظور در دهه های گذشته سیما نهای ژئوپلیمری به عنوان جایگزین سیمانپرتلند پیشنهاد شد ه اند. سیمان های ژئوپلیمری، مواد آلومینوسیلیکاتی هستند که ضمن تولید گاز کربن دی اکسید کمتر، به انرژی کمتریجهت تولید نیاز دارند. همچنین این مواد از دو جزء ماده پایه و محلول فعالساز قلیایی تشکیل شده اند. در این تحقیق با استفاده از سربارهکوره آهنگدازی و رس کلسینه شده به عنوان ماده پایه و محلول های سدیم هیدروکسید، سدیم کربنات و سدیم سیلیکات به عنوان فعالساز،۲۷ طرح مخلوط خمیر ژئوپلیمری آماده و ساخته شد. برای هر ماده فعالساز، علاوه بر سه نسبت مختلف مقدار ماده جامد محلول فعالساز به ماده پایه (۰.۰۵، ۰.۰۷۵ و ۰.۱)، سرباره با سه مقدار مختلف رس کلسینه شده (۰ ،% ۱۰ % و ۲۰ %) جایگزین شد. پس از عمل آورینمونه ها به مدت ۲۸ روز در آب و دمای محیط، نمونه ها در محلول های اسید سولفوریک و اسید هیدروکلریک غوط هور شدند و میزان دوامآنها از منظر کاهش وزن مورد بررسی قرار گرفت.نتایج نشان دادند که به طور کلی، خمیرهای ژئوپلیمری در محلول اسید سولفوریک دوام کمتری نسبت به محلول اسید هیدروکلریکدارند. همچنین مشاهده شد که در بیشتر طر حهای مخلوط افزایش مقدار رس کلسینه و نسبت مقدار ماده جامد فعالساز به ماده پایه باکاهش وزن بیشتر خمیرهای ژئوپلیمری در محلولهای اسیدی همراه است. علاوه بر این، در حالی که خمیر ژئوپلیمری ساخته شده باسدیم هیدروکسید بیشترین کاهش وزن را نشان دادند، خمیرهایی که با استفاده از سدیم سیلیکات ساخته شدند، کمترین کاهش وزن راپس از غوطه ورشدن در محلول های اسیدی داشتند .

کلیدواژه ها:

خمیر ژئوپلیمری ، رس کلسینه شده ، دوام ، اسید هیدروکلریک ، اسید سولفوریک ، کاهش وزن