بناهای خاک پناه روشی برای دستیابی به معماری پایدار

بناهای خاک پناه دارای پیشینه سنتی بوده که به دلیل ظرفیت بالای صرفه جویی در مصرف انرژی ، استفاده بهینه از زمین، کاهش آلودگی زیست محیطی، در عصر حاضر در می تواند کاستی های ناشی صنعت و تکنولوژی تا حدودی جبران نموده تخریب های ایجادشده در طبیعت را تا حدودی جبران نماید. روش این پژوهش از نوع توصیفی بود که با هدف کاربردی و توسعه ای با هدف رابطه بین بناهای خاک پناه و طراحی معماری پایدار با استفاده از مطالعات کتابخانه ای پس از بررسی معیارهای عملکردی بناهای در اعماق زمین و مقایسه آن با معماری پایدار نتیجه گیری شد که بناهای خاکی به دلیل داشتن قابلیت های که همساز با اقلیم و طبیعت می باشند، می توانند پایه و اساس مناسبی برای بررسی بیشتر پایداری این روش ساختمانی قرار می دهد. همچنین برای رسیدن به اهداف معماری پایدار رعایت تعامل سه جانبه بین خلاقیت معمار (ایده و طراحی با نگاه چندبعدی و نه صرفا کالبدی)، طبیعت (آگاهی به این که زمین با ارزش ترین سرمایه در معماری برای طراحی است) و بهره بردار (درک درست از استفاده بنا همساز با موضوعات منابع زیست محیطی) رعایت این چهارچوب در فرایند هر ساخت وسازی می تواند معیاری برای سنجش پایداری بناها باشد. از این رو بهره برداری از این روش در طراحی و معماری بناها می تواند گامی موثر در جهت معماری پایدار محسوب گردد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، بناهای خاک پناه ، بهره وری حرارتی ، بهره وری انرژی