ارزیابی آسیب پذیری بافت های فرسوده شهر اصفهان در زمان وقوع مخاطرات براساس معیار زیرساخت

مخاطرات طبیعی از جمله عواملی هستند که سالانه با رویداد خود باعث ایجاد خسارت های جانی و مالی فراوانی در بیشتر مناطق جهان از جمله ایران می شوند. از آنجا که آسیب پذیری ناشی از وقوع مخاطرات بسیار پیچیده است در نتیجه استفاده از امکانات و تجهیزات اضطراری، مناسب شرایط جسمانی و ظاهری افراد لازم و ضروری می باشد. چرا که نبود این امکانات منجر آسیب بیشتر به اقشار جامعه در برابر مخاطرات طبیعی خواهد شد. پژوهش حاضر به بررسی مناطق پانزده گانه شهر اصفهان در هنگام بروز مخاطرات براساس معیار زیرساخت می پردازد. در این راستا آمار تعداد جمعیت منطقه، تراکم جمعیت، آتش نشانی، مراکز بهداشت، بیمارستان، درمانگاه، ورزشگاه سرپوشیده، ورزشگاه روباز، پارک، پارکینگ، مسجد و کلانتری در هر منطقه مورد نیاز بود که از آمارنامه سال ۱۳۹۵ اصفهان تهیه شد. از آنجا که هدف پژوهش ارزیابی آسیب پذیری براساس معیار زیرساخت بود؛ زیرمعیارهای این معیار انتخاب شدند. سپس با استفاده از پرسشنامه به روش دلفی هر یک از زیرمعیارها توسط کارشناسان رتبه بندی شدند. در ادامه در نرم افزار Arc GIS مدل تحلیل سلسله مراتبی (AHP) بر روی آنها انجام و نقشه نهایی معیار زیرساخت بدست آمد. بدین ترتیب میزان آسیب پذیری مناطق شهر اصفهان براساس معیار زیرساخت مشخص شد. نتایج بدست آمده از مطالعات صورت گرفته نشان می دهد که مناطق ۲، ۱۱ و ۱۵ از پرخطرترین مناطق در مواقع بروز مخاطرات می باشد. مناطق ۷، ۹، ۱۲، ۱۳ و ۱۴ نیز جزء مناطق پرخطر هستند. در مقابل امن ترین منطقه، منطقه ۳ می باشد. مناطق ۱، ۶ و ۱۰ نیز از جمله مناطق امن می باشند.

کلیدواژه ها:

آسیب پذیری ، اصفهان ، مخاطرات ، مدل سلسله مراتبیAHP