طراحی مدل توسعه ی اکوسیستم کارآفرینی دانشگاهی با رویکرد محیط فرهنگی در ایران

پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل موثر بر توسعه اکوسیستم کارآفرینی دانشگاهی انجام شده است. شناسایی مولفه های کارافرینانه و پیکره بندی عوامل اثرگذار بر توسعه ی اکوسیستم کارآفرینانه دانشگاهی از جمله اهداف به شمار می رود. تحقیق با رویکرد کمی و کیفی انجام شده است. در بخش کیفی، با نمونه اشباع عوامل، از خبرگان کسب و کارهای صنعتی و خدماتی استفاده شده است. به علاوه از تعداد ۵۲ نفر از صاحب نظران حوزه محیطی و کارافرینانه با عوامل نه گانه استفاده شد. جامعه آماری؛ اعضای علمی دانشگاه های دولتی و آزاد در شهر تهران و صاحبان کسب و کارها هستند. یافته ها نشان داد عامل فرهنگ سرمایه گذاری و تامین مالی اکوسیستم (۴۲/۰)، فرهنگ سیاستگذاری کارافرینانه (۱۲/۰)، فرهنگ توسعه زیرساخت (۱۶/۰)، فرهنگ تحقیق و توسعه (۱۹/۰)، فرهنگ نهادسازی اکوسیستم (۳۳/۰)، فرهنگ توسعه بازار اکوسیستم (۱۴/۰)، فرهنگ بهبود محیط کسب و کار (۵۰/۰)، فرهنگ سیاستگذاری حاکمیتی (۱۵/۰) در تعیین میزان توسعه اکوسیستم کارافرینانه دانشگاهی نقش فعال و موثری دارند. نتایج نشان داد، ایجاد زیرساخت توسعه اکوسیستم و توسعه بازار در اکوسیستم کارافرینی دانشگاهی به طور موثری بر بهبود محیط کسب و کار تاثیر دارند. توسعه تحقیق در اکوسیستم منجر به بهبود محیط اکوسیستم شده و دخالت عوامل حاکمیتی در سیاستگذاری و قوانین در آن کاهش می یابد. به علاوه آزمون سنجش اثرات متقابل عوامل نشان داد، که سه عامل فرهنگ سرمایه گذاری، ایجاد زیرساخت ها و بازارسازی تولیدات در توسعه اکوسیستم کارافرینانه دانشگاهی نقش موثری ایفا کرده اند.

کلیدواژه ها:

اکوسیستم ، دانشگاه ، کارافرینی ، رویکرد فرهنگی ، فرهنگ سرمایه گذاری