صحت کدگذاری علت زمینه ای مرگ در بیمارستان های آموزشی بندرعباس

مقدمه: صحت کدگذاری علت زمینه ای مرگ با اطلاعات گواهی فوت و تفسیر قوانین کدگذاری علل مرگ توسط کدگذاران ارتباط دارد. هدف این مطالعه، تعیین صحت کدگذاری علت زمینه ای مرگ در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان بود. روش بررسی: این پژوهش توصیفی- مقطعی در شش ماهه ی اول سال ۱۳۹۰ انجام شد. جامعه ی پژوهش شامل گواهی فوت کلیه ی متوفیان بیمارستان های آموزشی شهید محمدی (۳۴۵ مورد) و کودکان (۵۹ مورد) بود. ابتدا اطلاعات گواهی فوت بر روی فرم های جداگانه ثبت شد و دستیاران هر بخش، نسبت به تعیین توالی ها اقدام نمودند. سپس پژوهشگر، نسبت به کدگذاری مجدد و مقایسه با کدهای کدگذاران اقدام نمود. داده ها در نرم افزار SPSS ثبت و از طریق آمار توصیفی و آزمون Chi-square تحلیل شد. یافته ها: صحت کدگذاری در بیمارستان شهید محمدی ۷/۵۱ درصد، در بیمارستان کودکان ۰/۵۴ درصد و در مجموع، ۱/۵۲ درصد بود. صحت کدگذاری با فصول ICD (International statistical classification of diseases)، تعداد خطوط و زبان تکمیل گواهی فوت رابطه ی معنی داری داشت. بهترین وضعیت کدگذاری متعلق به فصول بیماری های دستگاه تناسلی- ادراری (۵/۸۷ درصد) و نئوپلاسم ها (۴/۹۶ درصد) و بدترین وضعیت نیز متعلق به فصول علل خارجی (۴/۲۱ درصد) و بیماری های غدد درون ریز، تغذیه و متابولیک (۶/۲۷ درصد) بود. بیشترین کاربرد (۰/۳۶ درصد) و بهترین وضعیت کدگذاری (۰/۶۵ درصد صحت) متعلق به قانون عمومی و بیشترین خطا (۰/۸۵ درصد) متعلق به قانون ۳ بود. قوانین کدگذاری نئوپلاسم ها به میزان (۷/۶۵ درصد) رعایت شده بود. نتیجه گیری: کدگذاری علل مرگ در بیمارستان های مورد مطالعه وضعیت مطلوبی نداشت. آموزش پزشکان (درباره ی نحوه ی تکمیل گواهی فوت) و کدگذاران (درباره ی قوانین موجود برای انتخاب و کدگذاری علت زمینه ای مرگ) ضروری به نظر می رسد. واژه های کلیدی: علت زمینه ای مرگ؛ گواهی فوت؛ کدگذاری؛ طبقه بندی بین المللی بیماری ها- ویرایش دهم

کلیدواژه ها:

علت زمینه ای مرگ ، گواهی فوت ، کدگذاری ، طبقه بندی بین المللی بیماریها ویرایش دهم