بررسی میزان همکاری گروهی محققان در تولید مقالات ارائه شده در همایش های سراسری تازه های پزشکی و پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

مقدمه: زندگی ما در دورانی است که با پدیده ی جهانی شدن و رشد فزاینده ی ارتباطات همه جانبه در فراسوی مرزهای جغرافیایی روبه رو هستیم. در چنین زمانی متخصصان و پژوهشگران ناچار هستند به سوی ارتباطات بیشتر و پدیده ی «همکاری علمی» و «تالیف مشترک» روی آورند، چرا که یک فرد متخصص به ندرت می‎تواند تمام تخصص، مهارت، منابع و امکانات لازم برای غلبه بر مشکلات پژوهشی را در چنین شرایطی داشته باشد. هدف مقاله دستیابی به تاثیر مشارکت و همکاری گروهی در تولید مقالات علمی ارایه شده به همایش‎های برگزار شده در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان طی سال‎های ۸۵-۱۳۸۱ بوده است.روش بررسی: نوع مطالعه پیمایشی است و از روش علم سنجی برای انجام پژوهش استفاده شده است. جامعه ی این پژوهش تمامی مقالات علمی ارایه شده در همایش‎های سراسری تازه‎های پزشکی و پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان طی سال‎های ۱۳۸۱ تا ۱۳۸۵ به تعداد ۱۷۵۱ مقاله و ۳۶۹۷ نفر محقق بوده است. اطلاعات ابتدا به صورت دستی در سیاهه ی مورد نظر ثبت شد. سیاهه ی مذکور ویژه ی ورود اطلاعات ارایه دهندگان مقالات در سمینارها بود که روایی آن توسط متخصصان حوزه ی کتابداری و اطلاع رسانی مورد تایید قرار گرفت. پس از این مرحله، داده های گردآوری شده در نرم افزار آماری Excel وارد گردید. پس از آن با توجه به پرسش های مطرح شده، داده ها شمارش، رتبه بندی و جهت تحلیل های لازم مرتب گردید.یافته ها: بیشترین تعداد عناوین مقالات (۵۲۲ عنوان) مربوط به سال ۱۳۸۲ با تعداد ۱۳۵۰ نویسنده و با میانگین ۵۹/۲ تعداد نویسنده در هر مقاله و کمترین تعداد عناوین مقالات (۲۰۹ عنوان) مربوط به سال ۱۳۸۵ با تعداد ۴۷۴ نفر نویسنده و با میانگین ۲۷/۲ تعداد نویسنده در هر مقاله می باشد. در مورد پر کارترین پژوهشگرانی که دارای بیشترین همکاری گروهی بوده‎اند، مشخص شد که رضا اسحاقی با مشارکت در ۱۳ عنوان مقاله؛ حسین حجازی و گیتی صادقیان به صورت مشترک با ۱۲ عنوان مقاله و احسان‎اله حبیبی با ۱۱ عنوان مقاله جزء پرکارترین نویسندگان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در ارایه ی عناوین مقالات به همایش‎های دانشگاه علوم پزشکی در سال‎های مورد بررسی بودند.نتیجه گیری: روحیه ی همکاری گروهی در بین نویسندگان پایین است و این موضوع حاکی از این امر است که شناسایی رشته‎ها و پژوهشگران پرکار می‎تواند راهنمایی برای دیگر محققان و نویسندگان مقالات در دانشگاه باشد تا بدین وسیله با محققین فعال در تولید و افزایش علم بیشتر آشنا شوند و بتوانند از این طریق از تجارب یکدیگر استفاده نمایند.واژه های کلیدی: همایش‎ها؛ تولید؛ علم؛ دانشگاه ها.